ภาร- คือ

• พาน, พาระ-
  น. ของหนัก, น้ำหนัก; ธุระที่หนัก, การงานที่หนัก; หน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ เช่น พ่อแม่มีภาระในการเลี้ยงดูลูก ครูมีภาระในการอบรมสั่งสอนศิษย์, ความรับผิดชอบ เช่น พ่อแม่ตายหมด พี่ต้องรับภาระส่งเสียเลี้ยงดูน้อง.
  ว. หนัก. (ป.).

• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาร     พาน, พาระ- น. ของหนัก, น้ำหนัก; ธุระที่หนัก, การงานที่หนัก; หน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ เช่น พ่อแม่มีภาระในการเลี้ยงดูลูก
• ภารกิจ    พาระ- น. งานที่จำต้องทำ.
• ภารดา    ผัว ภรรดา ภรัสดาษ ภัสดา สามี
• ภารดี    พาระ- น. ถ้อยคำ, คำพูด, ภาษา. (ส. ภารติ).
• ภารต    พารด, พาระตะ- น. ชาวอินเดีย; คนแสดงละคร. (ส.).
• ภารต-    พารด, พาระตะ- น. ชาวอินเดีย; คนแสดงละคร. (ส.).
• ภารตี    -ระ- น. ชื่อหนึ่งของพระสุรัสวดี.
• ภารธุระ    พาระทุระ, พานทุระ น. การงานที่รับทำ, กิจการที่ขวนขวายประกอบ.
• ภารยา    พาระ-, พานระ- น. ภรรยา. (ส.).
• ภาระ    ๑ พาน, พาระ- น. ของหนัก, น้ำหนัก; ธุระที่หนัก, การงานที่หนัก; หน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ เช่น พ่อแม่มีภาระในการเลี้ยงดูลูก ครูมีภาระในการอบรมสั่งสอนศิษย์, ความรับผิดชอบ เช่น พ่อแม่ตายหมด พี่ต้องรับภาระ
• ภารา    ๑ น. ชื่อมาตราชั่งน้ำหนักมคธ ๒๐ ตุลา เป็น ๑ ภาระ. (ส. ภาร). ๒ (โบ) น. พารา, เมือง.
• สมภาร    -พาน น. พระที่เป็นเจ้าอาวาส. (ป., ส. สมฺภาร).
• การวิภาค    การจำแนกแยกแยะ การแยกธาตุ
• ปัพภาระ    น. เงื้อมเขา. (ป.).