ภาษาท่าทาง คือ

• n.
  การใช้ท่าทางต่างๆ สื่อสารแทนคำพูด
  ตัวอย่างการใช้: ฉันพยายามใช้ภาษาท่าทางช่วยแล้วแต่เขาก็ยังไม่เข้าใจที่ฉันพูดอยู่ดี

• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาษ     พาด ก. พูด, กล่าว, บอก. ( ส. ; ป. ภาส).
• ภาษา     น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย
• ท่า     ๑ น. ฝั่งน้ำสำหรับขึ้นลงหรือจอดเรือ, ท่าน้ำ ก็เรียก, ที่สำหรับขึ้นลงริมน้ำ เช่น ท่าข้าม; โดยปริยายหมายถึงที่จอดยานพาหนะบางชนิด เช่น ท่าเกวียน
• ท่าทาง     ว. กิริยาอาการที่ปรากฏให้เห็น เช่น ท่าทางดี ท่าทางไม่ดี, บางทีใช้ว่า ท่า ก็มี.
• ทา     ก. คำรวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ
• ทาง     ๑ น. ที่สำหรับเดินไปมา, แนวหรือพื้นที่สำหรับใช้สัญจร, เช่น ทางบก ทางน้ำ ทางอากาศ ทางเดินรถ ทางเท้า ทางข้าม ทางร่วม ทางแยก ทางลาด ทางโค้ง; ช่อง
• ภาษาทางการ    ภาษาสุภาพ ภาษาเขียน ภาษามาตรฐาน ภาษาแบบแผน
• การพัฒนาทางด้านภาษา    การพัฒนาภาษา
• ภาษาทมิฬ    ทมิฬ ชาวทมิฬ
• ภาษาท้องถิ่น    n. ภาษาที่มีสำเนียงหรือถ้อยคำที่พูดกันเป็นพื้นเฉพาะถิ่น ชื่อพ้อง: ภาษาถิ่น ตัวอย่างการใช้: หลายครั้งที่ได้ยินพวกคุณพูดคุยกันด้วยภาษาท้องถิ่น มันทำให้ผมอดที่จะคิดถึงบ้านของผมไม่ได้
• ภาษาควอราทีน    ภาษาโควราทีน
• ภาษาที่มีวรรณยุกต์    ภาษาวรรณยุกต์
• ภาษาที่ใช้ประจําวัน    ภาษาพูด ภาษาธรรมดา
• ภาษาที่ไม่เข้าใจ    คําพูดไม่รู้เรื่อง

• ใช้น้ำเสียง ภาษาท่าทางเพื่อสร้างความประทับใจ
• มันรวมถึงการใช้ภาษาท่าทางสื่อสารโดยใช้แขน
• การแสดงออกที่ชัดเจนและภาษาท่าทาง
• จากภาษาท่าทางที่เค้าสื่อกัน
• ดูภาษาท่าทางของเขา