ภาษาธรรมดา คือ

• ภาษาพูด
  ภาษาที่ใช้ประจําวัน

• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาษ     พาด ก. พูด, กล่าว, บอก. ( ส. ; ป. ภาส).
• ภาษา     น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย
• ภาษาธรรม     น. ภาษาที่ใช้มีความหมายในทางธรรม ต่างกับความหมายที่ชาวบ้านใช้ เช่น คำว่า เวทนา ในภาษาธรรมหมายถึง การเสวยอารมณ์ที่เป็นสุข เป็นทุกข์ หรือเฉย ๆ
• ธร     ทอน น. การยึดไว้, การถือไว้, การทรงไว้, การมีไว้; ผู้รักษาไว้, ผู้ทรงไว้, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น วิชาธร วินัยธร. ( ป. ; ส. ธฺฤ).
• ธรรม     ๑ ทำ, ทำมะ- น. คุณความดี เช่น เป็นคนมีธรรมะ เป็นคนมีศีลมีธรรม; คำสั่งสอนในศาสนา เช่น แสดงธรรม ฟังธรรม ธรรมะของพระพุทธเจ้า;
• ธรรมดา     น. อาการหรือความเป็นไปแห่งธรรมชาติ เช่น การกิน การถ่ายเท การสืบพันธุ์ และการเสื่อมสลาย. ว. สามัญ, พื้น ๆ, ปรกติ, เช่น เป็นเรื่องธรรมดา. ( ส.
• รม     ก. อบด้วยควันหรือไอไฟ เช่น ใช้ควันรมปลากะพงให้หอม ใช้ควันอ้อยรมเป็ดให้หอม รมผึ้งให้หนีหรือให้เมา, ทำให้ควันไฟหรือไอไฟเป็นต้นเกาะติดอยู่ เช่น
• มด     ๑ น. ชื่อแมลงหลายชนิดในวงศ์ Formicidae ส่วนท้องปล้องที่ ๑ หรือปล้องที่ ๑ และปล้องที่ ๒ ซึ่งติดกับอกคอดกิ่ว
• ดา     ๑ น. ชื่อแมลงพวกมวน มีหลายสกุล, ชนิดที่ตัวกว้าง รูปไข่ แบน เมื่อพับปีก ปีกจะแนบไปกับสันหลัง ความยาวจากหัวถึงปลายปีก ๖.๒-๘.๒ เซนติเมตร
• ใช้ภาษาธรรมดา ๆ ที่ใช้กันประจำวัน    เกี่ยวกับชื่อทั่วไปของสัตว์หรือพืช เกี่ยวกับภาษาท้องถิ่น เกี่ยวกับภาษาพื้นเมือง
• ภาษาธรรมชาติ    n. ภาษาที่มนุษย์ใช้ในการสื่อสาร ตัวอย่างการใช้: ภาษาธรรมชาติในแต่ละภาษาจะมีลักษณะเฉพาะตัวของตนเอง
• ใหญ่กว่าธรรมดา    ใหญ่กว่าปกติ ใหญ่เกินจําเป็น
• เกี่ยวกับภาษาสนทนาอย่างสนิทสนมและธรรมดา ๆ    ซึ่งสนทนาได้ เกี่ยวกับการสนทนา
• กฎธรรมดา    น. ข้อกำหนดระเบียบการปฏิบัติเนื่องจากธรรมดาวิสัยของมนุษย์และสังคม.

• เริ่มจากตรงนี้ ผมจะพูดภาษาธรรมดา
• เริ่มตอนนี้ ผมจะพูดภาษาธรรมดา
• พูดภาษาธรรมดาๆหน่อย
• และการใช้ภาษาธรรมดาในสถานการณ์ที่เป็นทางการ จะช่วยสร้างความเชื่อมั่นของพวกเขาที่มีต่อคุณ
• ฉันเขียนเรื่องชีวิตผู้คนที่อาศัยอยู่บนเกาะที่ไกลลิบ ที่ที่ทุกคนพูดภาษาธรรมดาและเป็นธรรมชาติ