ภาษาเบ็งกาลี คือ

• ภาษาเบงกาลี

• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาษ     พาด ก. พูด, กล่าว, บอก. ( ส. ; ป. ภาส).
• ภาษา     น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย
• งก     ๑ ก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก. ๒ น.
• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• กาล     ๑ กาน, กาละ- น. เวลา, คราว, ครั้ง, หน. ( ป. , ส. ). ๒ กาน ( โบ ) น. คำประพันธ์.
• กาลี     ๑ ว. ชั่วร้าย, เสนียดจัญไร. ( ส. กลิ). ๒ น. ชื่อหนึ่งของพระอุมา ชายาพระอิศวร เรียกว่า เจ้าแม่กาลี, ปรกติสร้างรูปเป็นหญิงผิวดำ ( ส. กาลี
• ลี     ก. ไป.
• ภาษาเบงกาลี    ภาษาเบ็งกาลี ภาษาเบงคลี
• ภาษาเบสิก    โปรแกรมภาษาของคอมพิวเตอร์
• ภาษาเฉพาะวงการ    ภาษาเฉพาะกลุ่ม ภาษาเฉพาะอาชีพ จาร์กอน ภาษาแสลง ศัพท์เฉพาะกลุ่ม
• ภาษาเซอรเบีย    ภาษาเซอร์เบียน ภาษาเซอร์เบีย
• ภาษาเซอร์เบีย    ภาษาเซอร์เบียน ภาษาเซอรเบีย ชาวเซอร์เบีย เซิร์บ
• ภาษาเซอร์เบียน    ภาษาเซอรเบีย ภาษาเซอร์เบีย
• ภาษาเดเบเล    ภาษามาตาเบเล