ภิกษาจาร คือ
- น. การเที่ยวขอ, การเที่ยวขออาหาร. (ส.; ป. ภิกฺขาจาร).
- ภิกษา น. การขออาหาร; อาหารที่ขอมา. ( ส. ; ป. ภิกฺขา).
- กษ กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
- จา ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
- จาร ๑ จาน ก. ใช้เหล็กแหลมเขียนลงบนใบลานหรือศิลาเป็นต้นให้เป็นตัวหนังสือ เช่น จึงจารจารึกอันนี้ไว้อีกโสด. (ศิลาจารึกเขาสุมนกูฏ).
- อาจารย์ที่ปรึกษา n. อาจารย์ที่ทำหน้าที่ให้คำปรึกษากับศิษย์ที่อยู่ในความปกครอง ตัวอย่างการใช้: นักศึกษาสามารถเข้าพบอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อปรึกษาปัญหาได้ทุกประเภท clf.: คน
- ภักษาหาร น. เหยื่อ, อาหาร, อาหารที่กินประจำ, เช่น เนื้อเป็นภักษาหารของเสือ หญ้าเป็นภักษาหารของวัว.
- ภิกษาหาร น. อาหารที่ได้มาด้วยการขอ. (ส.; ป. ภิกฺขาหาร).
- ภิกขาจาร น. การเที่ยวขอ, การเที่ยวขออาหาร. (ป.).
- ภักษา น. เหยื่อ, อาหาร. (ส. ภกฺษ; ป. ภตฺต).
- ซึ่งรักษาจารีตประเพณี ซึ่งมีแนวคิดอนุรักษ์นิยมสุดขั้ว
- ทักษิณาจาร น. ชื่อลัทธิตันตระแบบหนึ่งนับเนื่องในนิกายหนึ่งของศาสนาพราหมณ์ยุคหลัง เป็นแบบขวาหรือฝ่ายขวา มีพิธีกรรมเปิดเผย ไม่มีลามกอนาจาร, คู่กับ วามาจาร, ชื่อลัทธิพุทธตันตระแบบหนึ่ง ซึ่งมีหลักปฏิบัติทำนองเดียว
- วิธีการรักษาจิต จิตบําบัด การฟื้นฟูสภาพจิต
- ความรู้ที่ได้มาจากการอ่านหรือการศึกษา ความรู้
- ภักษการ น. คนทำอาหาร, คนครัว. (ส.).
- ภัณฑารักษ์ พันทารัก น. ผู้ดูแลรักษาสิ่งของ โดยมากได้แก่จำพวกโบราณวัตถุ ศิลปวัตถุ ในพิพิธภัณฑสถานเป็นต้น. (ส. ภาณฺฑารกฺษ).
มือถือ