ภุมเรศ คือ

• พุมมะ-
  น. ภมร, แมลงผึ้ง, แมลงภู่.

• ภุม     พุมมะ- น. พื้นดิน, ภาคพื้น. ( ป. ภุมฺม). ๑ พุม ว. ไม่ เช่น ภุมมาน ว่า ไม่มี, ภุมบาน ว่า ไม่ได้. ( ข. fig0106.jpg ( พุํ )). ๒ พุม,
• ภูธเรศ    น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
• อมเรศ    อะมะเรด, -เรสวน น. พระอินทร์.
• ภูธเรศวร    น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
• อมเรศวร    อะมะเรด, -เรสวน น. พระอินทร์.
• กับบุเรศ    -เรด (แบบ; กลอน) น. การบูร เช่น กับบุเรศสมุลแว้งก็มี. (ม. คำหลวง มหาพน). (ป. กปฺปุร).
• ทุเรศ    (ปาก) คำพูดแสดงความรู้สึกเมื่อประสบสิ่งที่ขัดหูขัดตาหรือเป็นที่น่าสมเพชเป็นต้น.
• ธเรศ    ทะเรด น. ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
• นคเรศ    นะคะเรด (กลอน) น. เมือง.
• นาเรศ    (กลอน) น. นาง, ผู้หญิง.
• นเรศ    นะเรนทฺระสูน, นะเรด, นะเรสวน, นะเรสูน (แบบ) น. พระราชา. (ส. นร + อินฺทฺร + สูร, นร + อีศ, นร + อีศฺวร).
• นเรศูร    นะเรนทฺระสูน, นะเรด, นะเรสวน, นะเรสูน (แบบ) น. พระราชา. (ส. นร + อินฺทฺร + สูร, นร + อีศ, นร + อีศฺวร).
• น่าทุเรศ    น่าชัง น่าเกลียดมาก น่าดูถูก น่ารังเกียจมาก
• บทเรศ    บดทะ- (กลอน) น. เท้า เช่น กราบบทเรศราชบิดา ท่านแล. (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์).
• บิตุเรศ    (กลอน) น. พ่อ.