ภูมี คือ

• น. พระเจ้าแผ่นดิน.

• ภู     ๑ น. ดิน, แผ่นดิน, โลก. ( ป. , ส. ). ๒ น. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.
• ภูม     น. บ้าน. ( ข. ).
• มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
• ภูมิภุช    พูมิ- น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
• (ภูมิ)    เป็นคำที่ใช้ในภูมิศาสตร์
• ภ.ม.    เภสัชศาตรมหาบัณฑิต
• ภีม    น่ากลัว
• ภุม    พุมมะ- น. พื้นดิน, ภาคพื้น. (ป. ภุมฺม). ๑ พุม ว. ไม่ เช่น ภุมมาน ว่า ไม่มี, ภุมบาน ว่า ไม่ได้. (ข. fig0106.jpg (พุํ)). ๒ พุม, พุมมะ- น. ดาวอังคาร; วันอังคาร. (ป. ภุมฺม; ส. เภาม).
• ภุม-    ๑ พุม, พุมมะ- น. ดาวอังคาร; วันอังคาร. (ป. ภุมฺม; ส. เภาม). ๒ พุมมะ- น. พื้นดิน, ภาคพื้น. (ป. ภุมฺม).
• ภูมิ    ๑ พูม, พูมิ-, พูมมิ- น. แผ่นดิน, ที่ดิน. ๒ พูม น. พื้น, ชั้น, พื้นเพ; ความรู้ เช่น อวดภูมิ อมภูมิ. ๓ พูม ว. สง่า, โอ่โถง, องอาจ, ผึ่งผาย, เช่น วางภูมิ.
• ภูมิ-    พูม, พูมิ-, พูมมิ- น. แผ่นดิน, ที่ดิน.
• ชาติภูมิ    ชาดติพูม น. ถิ่นที่เกิด.
• ตรีภูมิ    น. ตรีภพ. (ส. ตฺริภูมิ).
• ปริภูมิ    ปะริพูม (คณิต) น. เซตที่มีโครงสร้างบางอย่าง อาจเป็นโครงสร้างแบบเรขาคณิตหรือโครงสร้างแบบอื่นก็ได้. (อ. space).
• ปิตุภูมิ    -พูม น. บ้านเกิด, เมืองเกิด.

• จักขอเป็นข้ารองพระบาทพระภูมี ต่อแต่นี้จวบจนนิรันดร์เทอญ