ภุม- คือ

• ๑
  พุม, พุมมะ-
  น. ดาวอังคาร; วันอังคาร. (ป. ภุมฺม; ส. เภาม).
  ๒
  พุมมะ-
  น. พื้นดิน, ภาคพื้น. (ป. ภุมฺม).

• ภุม     พุมมะ- น. พื้นดิน, ภาคพื้น. ( ป. ภุมฺม). ๑ พุม ว. ไม่ เช่น ภุมมาน ว่า ไม่มี, ภุมบาน ว่า ไม่ได้. ( ข. fig0106.jpg ( พุํ )). ๒ พุม,
• ภูมิภุช    พูมิ- น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
• (ภูมิ)    เป็นคำที่ใช้ในภูมิศาสตร์
• ภ.ม.    เภสัชศาตรมหาบัณฑิต
• ภีม    น่ากลัว
• ภูม    น. บ้าน. (ข.).
• ภูมิ    ๑ พูม, พูมิ-, พูมมิ- น. แผ่นดิน, ที่ดิน. ๒ พูม น. พื้น, ชั้น, พื้นเพ; ความรู้ เช่น อวดภูมิ อมภูมิ. ๓ พูม ว. สง่า, โอ่โถง, องอาจ, ผึ่งผาย, เช่น วางภูมิ.
• ภูมิ-    พูม, พูมิ-, พูมมิ- น. แผ่นดิน, ที่ดิน.
• ภูมี    น. พระเจ้าแผ่นดิน.
• ชาติภูมิ    ชาดติพูม น. ถิ่นที่เกิด.
• ตรีภูมิ    น. ตรีภพ. (ส. ตฺริภูมิ).
• ปริภูมิ    ปะริพูม (คณิต) น. เซตที่มีโครงสร้างบางอย่าง อาจเป็นโครงสร้างแบบเรขาคณิตหรือโครงสร้างแบบอื่นก็ได้. (อ. space).
• ปิตุภูมิ    -พูม น. บ้านเกิด, เมืองเกิด.
• ภูมิฐาน    พูมถาน ว. สง่าผ่าเผย, โก้หรู, เช่น แต่งตัวภูมิฐาน.
• ภูมิทัศน์    สัณฐานวิทยาของภูมิทัศน์ ทิวทัศน์ ภูมิประเทศ ภาพภูมิประเทศ