มธุรพจน์ คือ

• น. ถ้อยคำไพเราะ; ผู้มีถ้อยคำไพเราะ. (ส. มธุรวจน).

• มธุ     มะ- น. น้ำหวาน, น้ำผึ้ง. ( ป. , ส. ).
• มธุร     มะทุระ- น. อ้อยแดง; ความหวาน, ความไพเราะ. ว. หวาน, ไพเราะ. ( ป. , ส. ).
• ธุร     ทุระ- น. หน้าที่การงานที่พึงกระทำ, กิจในพระศาสนา มี ๒ อย่าง คือ การเล่าเรียน เรียกว่า คันถธุระ และ การปฏิบัติทางใจ เรียกว่า วิปัสสนาธุระ; ( ปาก
• รพ     รบ, ระพะ, ระพา น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. ( ป. , ส. รว).
• พจน     พดจะนะ-, พด น. คำพูด, ถ้อยคำ. ( ป. วจน).
• พจน์     ๑ พดจะนะ-, พด น. คำพูด, ถ้อยคำ. ( ป. วจน). ๒ ( คณิต ) น. สัญลักษณ์ที่แทนจำนวนจริงหรือจำนวนเชิงซ้อน
• จน     ๑ ว. อัตคัดขัดสน, ฝืดเคือง, มีเงินไม่พอยังชีพ. ก. แพ้ เช่น หมากรุกจน; หมดทาง เช่น จนใจ คือ ไม่มีทางที่จะทำได้อย่างคิด, จนตรอก คือ ไม่มีทางไป,
• อาศิรพจน์    น. คำอวยพร (เป็นคำที่ผู้น้อยใช้กับผู้ใหญ่).
• คำสุนทรพจน์    คำปราศรัย คำโวหาร ศิลปะแห่งการพูด ศิลปะการแสดงสุนทรพจน์
• พูดสุนทรพจน์    ปาฐกถา แสดงการบรรยาย
• สุนทรพจน์    สุนทอนระ-, สุนทอระ- น. คำพูดที่ประธานหรือบุคคลสำคัญเป็นต้นกล่าวในพิธีการหรือในโอกาสสำคัญต่าง ๆ เช่น นายกรัฐมนตรีกล่าวสุนทรพจน์ในที่ประชุมสมัชชาใหญ่สหประชาชาติ.
• อาเศียรพจน์    น. คำอวยพร (เป็นคำที่ผู้น้อยใช้กับผู้ใหญ่).
• กล่าวสุนทรพจน์    กล่าว
• กล่าวสุนทรพจน์เรื่อง    ปราศรัยเรื่อง อภิปรายเรื่อง
• ผู้กล่าวสุนทรพจน์    ผู้กล่าวคําปราศัย