มยุเรศ คือ

• มะ-
  (กลอน) น. นกยูง.

• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• เริงรมย์    ว. ที่ทำให้รื่นเริงหรือบันเทิงใจ เช่น หนังสือเริงรมย์ สถานเริงรมย์.
• เริ่มยิงใส่    เริ่มรัวปืนใส่
• เริ่มยืน    ตั้งไข่ สอนยืน หัดยืน
• กับบุเรศ    -เรด (แบบ; กลอน) น. การบูร เช่น กับบุเรศสมุลแว้งก็มี. (ม. คำหลวง มหาพน). (ป. กปฺปุร).
• ทุเรศ    (ปาก) คำพูดแสดงความรู้สึกเมื่อประสบสิ่งที่ขัดหูขัดตาหรือเป็นที่น่าสมเพชเป็นต้น.
• ธเรศ    ทะเรด น. ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
• นคเรศ    นะคะเรด (กลอน) น. เมือง.
• นาเรศ    (กลอน) น. นาง, ผู้หญิง.
• นเรศ    นะเรนทฺระสูน, นะเรด, นะเรสวน, นะเรสูน (แบบ) น. พระราชา. (ส. นร + อินฺทฺร + สูร, นร + อีศ, นร + อีศฺวร).
• นเรศูร    นะเรนทฺระสูน, นะเรด, นะเรสวน, นะเรสูน (แบบ) น. พระราชา. (ส. นร + อินฺทฺร + สูร, นร + อีศ, นร + อีศฺวร).
• น่าทุเรศ    น่าชัง น่าเกลียดมาก น่าดูถูก น่ารังเกียจมาก
• บทเรศ    บดทะ- (กลอน) น. เท้า เช่น กราบบทเรศราชบิดา ท่านแล. (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์).
• บิตุเรศ    (กลอน) น. พ่อ.
• ภุมเรศ    พุมมะ- น. ภมร, แมลงผึ้ง, แมลงภู่.