มฤค- คือ

• มะรึก, มะรึกคะ-
  น. สัตว์ป่ามีกวาง อีเก้ง เป็นต้น, ถ้าเป็นตัวเมีย ใช้ว่า มฤคี. (ส.; ป. มิค).

• มฤค     มะรึก, มะรึกคะ- น. สัตว์ป่ามีกวาง อีเก้ง เป็นต้น, ถ้าเป็นตัวเมีย ใช้ว่า มฤคี. ( ส. ; ป. มิค).
• มฤคย์    มะรึก ว. สิ่งที่ควรติดตาม, สิ่งที่ต้องการ. (ส.).
• มฤคศิร    n. ดาวฤกษ์ที่ 5 มี 3 ดวง เห็นเป็นรูปหัวเต่า ชื่อพ้อง: ดาวหัวเต่า, ดาวหัวเนื้อ, ดาวศีรษะเนื้อ, ดาวศีรษะโค, ดาวมฤคศิรัส, ดาวอาครหายณี, มฤคเศียร clf.: ดวง
• มฤคศิระ    -, มะรึกคะสิระ, มะรึกคะเสียน น. ดาวฤกษ์ที่ ๕ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปหัวเต่า, ดาวหัวเต่า ดาวหัวเนื้อ ดาวศีรษะเนื้อ ดาวศีรษะโค ดาวมฤคศิรัส หรือ ดาวอาครหายณี ก็เรียก. (ป. มิคสิร; ส. มฺฤคศิรสฺ).
• มฤคินทร์    มะรึคิน, -เคน น. ราชสีห์. (ส. มฺฤค + อินฺทฺร).
• พาฬมฤค    น. สัตว์ร้าย, สัตว์ที่กินสัตว์อื่นเป็นอาหาร. (ป. พาฬมิค; ส. วฺยาลมฺฤค).
• มฤคชาติ    น. เนื้อ, หมู่เนื้อ.
• มฤคราช    น. ราชสีห์. (ส.).
• มฤคศิรัส    น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์มฤคศิระ มี ๓ ดวง, ดาวหัวเต่า ดาวหัวเนื้อ ดาวศีรษะเนื้อ ดาวศีรษะโค ดาวมฤคเศียร ดาวมิคสิระ หรือ ดาวอาครหายณี ก็เรียก.
• มฤคเศียร    -, มะรึกคะสิระ, มะรึกคะเสียน น. ดาวฤกษ์ที่ ๕ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปหัวเต่า, ดาวหัวเต่า ดาวหัวเนื้อ ดาวศีรษะเนื้อ ดาวศีรษะโค ดาวมฤคศิรัส หรือ ดาวอาครหายณี ก็เรียก. (ป. มิคสิร; ส. มฺฤคศิรสฺ).
• พยาลมฤค    พะยาละมะรึก น. สัตว์ร้าย. (ส. วฺยาลมฺฤค; ป. วาฬมิค).
• มฤคทายวัน    มะรึกคะทายะ-, มะรึกคะทายยะ- น. ชื่อป่าที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงปฐมเทศนา; ป่าเป็นที่ให้อภัยแก่เนื้อ. (ป. มิคทายวน; ส. มฺฤค + ทาย + วน).
• มฤคศิรมาส    น. เดือนอันมีพระจันทร์เพ็ญเสวยฤกษ์มฤคศิระ คือ เดือนอ้าย ตกในราวเดือนธันวาคม.
• อำมฤคโชค    -มะรึคะ- น. โชคดี.
• ดาวมฤคศิรัส    ดาวศีรษะเนื้อ ดาวศีรษะโค ดาวหัวเต่า ดาวหัวเนื้อ ดาวอาครหายณี มฤคศิร มฤคเศียร