มหิ คือ

• (แบบ) น. แผ่นดิน. (ป., ส.).

• มหู    ก. ต้องการ. (ช.).
• ตุ้มหู    น. เครื่องประดับหู, ต่างหู.
• มหัคฆ    มะหักคะ- ว. มีค่ามาก, มักใช้เป็นส่วนหน้าของสมาส เช่น มหัคฆภัณฑ์ คือ สิ่งของที่มีค่ามาก. (ป. มหคฺฆ; ส. มหารฺฆ).
• มหัคฆ-    มะหักคะ- ว. มีค่ามาก, มักใช้เป็นส่วนหน้าของสมาส เช่น มหัคฆภัณฑ์ คือ สิ่งของที่มีค่ามาก. (ป. มหคฺฆ; ส. มหารฺฆ).
• มหัต    ว. มหันต์, ใหญ่, มาก. (ส. มหตฺ; ป. มหนฺต).
• มหันต    มะหันตะ-, มะหัน ว. ใหญ่, มาก, เช่น โทษมหันต์. (เมื่อเข้าสมาสกับศัพท์อื่น เป็น มห บ้าง มหา บ้าง เช่น มหัคฆภัณฑ์ คือ สิ่งของที่มีค่ามาก, มหาชน คือ ชนจำนวนมาก). (ป.).
• มหันต-    มะหันตะ-, มะหัน ว. ใหญ่, มาก, เช่น โทษมหันต์. (เมื่อเข้าสมาสกับศัพท์อื่น เป็น มห บ้าง มหา บ้าง เช่น มหัคฆภัณฑ์ คือ สิ่งของที่มีค่ามาก, มหาชน คือ ชนจำนวนมาก). (ป.).
• มหันต์    มะหันตะ-, มะหัน ว. ใหญ่, มาก, เช่น โทษมหันต์. (เมื่อเข้าสมาสกับศัพท์อื่น เป็น มห บ้าง มหา บ้าง เช่น มหัคฆภัณฑ์ คือ สิ่งของที่มีค่ามาก, มหาชน คือ ชนจำนวนมาก). (ป.).
• มหัล    มะหัน, มะหันละกะ น. ผู้ใหญ่, คนมีอายุมาก, คนแก่. ว. แก่, มีอายุมาก. (ป. มหลฺล, มหลฺลก).
• มหา    ๑ ว. ใหญ่, ยิ่งใหญ่, มักใช้เป็นส่วนหน้าของสมาส บางทีก็ลดรูปเป็น มห เช่น มหรรณพ มหัทธนะ มหัศจรรย์. ๒ น. สมณศักดิ์ที่ใช้นำหน้าชื่อภิกษุผู้ที่สอบไล่ได้ตั้งแต่เปรียญธรรม ๓ ประโยคขึ้นไป.
• มหิงส์    น. ควาย. (ป. มหึส; ส. มหิษ).
• มหิดล    น. พื้นดิน, พื้นโลก. (ส. มหิตล, มหีตล).
• มหิทธิ    มะหิดทิ ว. มีฤทธิ์มาก. (ป. มหา + อิทฺธิ).
• มหิธร    น. ผู้ทรงแผ่นดิน คือ ภูเขา; ชื่อหนึ่งของพระนารายณ์; พระเจ้าแผ่นดิน. (ส. มหีธร, มหีธฺร).
• มหินท์    น. พระอินทร์. (ป.).

• อ้าา รังสีอำมหิตได้แผ่มาจาก คิมแจดอง ครั้งที่สอง
• ความหิวโหยจะทำให้มันเป็นเครื่องเทศอันยอดเยี่ยม
• พิพิธภัณฑ์จิตอำมหิต เขาไม่ชอบชื่อพิพิธภัณฑ์นั่น
• ก็เพราะมันเป็นคาถาที่อัมหิต หากพ่อมดคนไหนใช้มัน
• มันเรียกว่าผ้าห่มหิน มันสำหรับการสร้างและขัดหิน
• อย่างเช่น ในหน้าหนาวมี ทับทิม คะเมลเลีย พลัมหิมะ ..
• ตกลง ผมขอโทษ ผมขอโทษที่ลากคุณไปตามหิมะในญี่ปุ่น
• สวรรค์ที่ไม่มีความหิว ความโลภ หรือความทุกข์ทรมาน
• ของผมใช่มั้ย ผมหิวจะเเย่ ยังไม่ได้ทานมื้อเช้าเลย
• ทั้งหมดที่ผมจะพูดคือ นี่เป็นระดับของความอำมหิต