มะฝ่อ คือ

• น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Trewia nudiflora L. ในวงศ์ Euphorbiaceae ผลกลม ๆ ใบคล้ายใบโพแต่บางและมีขน.
  (๒) ชื่อลำไยพันธุ์หนึ่ง.

• มะ     ๑ คำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้. ๒ น. นาย (ใช้นำหน้าชื่อคน). ( ต. ).
• ฝ่อ     ๑ ก. เหี่ยวยุบ, เหี่ยวแฟบ, เช่น หัวหอมฝ่อ หัวกระเทียมฝ่อ ไข่เหาฝ่อ, โดยปริยายหมายความว่า ตกใจ, ใจหาย, เสียขวัญ, เช่น ใจฝ่อ ดีฝ่อ. ๒ น.
• หิมะฝน    ฝนตกเป็นลูกเห็บ ฝนตกเป็นเม็ดน้ำแข็ง ฝนลูกเห็บ แผ่นน้ำแข็งบนพื้นดินที่เกิดจากน้ำฝนแข็งตัว
• ที่แกะฝังในเนื้อ    ที่แกะสลัก
• มะลิอ่อง    (ถิ่น-พายัพ) น. กล้วยน้ำว้า. (ดู น้ำว้า).
• มะเขือ    น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Solanum วงศ์ Solanaceae ที่ผลกินได้ คือ ชนิด S. melongena L. ผลกลม ๆ มีหลายพันธุ์ เช่น มะเขือไข่เต่า มะเขือเจ้าพระยา มะเขือละโว้, มะเขือยาว [S. melongena L. var. serpent
• มะเดื่อ    น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Ficus วงศ์ Moraceae เช่น มะเดื่อปล้อง (F. hispida L.) ใบสากคาย, มะเดื่ออุทุมพร หรือ มะเดื่อชุมพร (F. racemosa L.) ใบเกลี้ยง ผลกินได้, มะเดื่อกวาง หรือ ลิ้นกระบือ (F. call
• อัฐมะ    อัดถะมะ (แบบ) ว. ที่ ๘ เช่น อัฐมภาค อัฐมราชา. (ป. อฏฺม).
• อันติมะ    อันติมะ- ว. สุดท้าย, สูงสุด, เช่น ความจริงอันติมะ คือ ความจริงสุดท้าย ความจริงสูงสุด. (ป.; อ. ultimate).
• อัษฎมะ    อัดสะดะมะ (แบบ) ว. ที่ ๘. (ส.; ป. อฏฺม).
• อุตตมะ    อุดดม, อุดตะมะ- ว. สูงสุด, ยิ่ง, เลิศ, มากมาย, บริบูรณ์. (ป., ส. อุตฺตม).
• อุษมะ    อุดสะมะ, อุดสะมัน น. ไอ, ไออุ่น. (ส.; ป. อุสุม, อุสุมา).
• เตะฝุ่น    (ปาก) ว. ว่างงาน, ตกงาน.
• มะเกลือ    -เกฺลือ น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Diospyros mollis Griff. ในวงศ์ Ebenaceae แก่นดำ ผลดิบใช้ย้อมผ้าให้เป็นสีดำและใช้ทำยาได้.
• รำมะร่อ    ว. ในระยะทางหรือเวลาอันใกล้จวนเจียน เช่น จะสำเร็จการศึกษาอยู่รำมะร่อ จะถึงบ้านอยู่รำมะร่อ, รอมร่อ ก็ว่า.