อุตตมะ คือ
อุดดม, อุดตะมะ-
ว. สูงสุด, ยิ่ง, เลิศ, มากมาย, บริบูรณ์. (ป., ส. อุตฺตม).
- อุ น. น้ำเมาชนิดหนึ่ง ใช้ปลายข้าวและแกลบประสมกับแป้งเชื้อแล้วหมักไว้.
- ตม ตะมะ- น. ความมืด, ความเศร้าหมอง, ความเขลา. ( ป. ; ส. ตมสฺ). ๒ น. ดินเปียกที่เหนียวกว่าเลน.
- มะ ๑ คำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้. ๒ น. นาย (ใช้นำหน้าชื่อคน). ( ต. ).
- วรุตมะ วะรุดดม, วะรุดตะมะ, วะโรดม, วะโรดตะมะ ว. ประเสริฐสุด. (ป. วร + อุตฺตม).
- อุตม อุดดม, อุดตะมะ- ว. สูงสุด, ยิ่ง, เลิศ, มากมาย, บริบูรณ์. (ป., ส. อุตฺตม).
- อุตม- อุดดม, อุดตะมะ- ว. สูงสุด, ยิ่ง, เลิศ, มากมาย, บริบูรณ์. (ป., ส. อุตฺตม).
- มหาตมะ มะหาดตะมะ ว. ผู้มีอิทธิฤทธิ์, ผู้มีใจสูง. (ส.).
- วโรตมะ วะรุดดม, วะรุดตะมะ, วะโรดม, วะโรดตะมะ ว. ประเสริฐสุด. (ป. วร + อุตฺตม).
- อัตมา อัตตา
- อุตมรัฐ ยูโทเปีย
- อุตมัตถ์ อุดตะมัด น. ผลอันยอดเยี่ยม หมายถึง พระนิพพาน. (ป. อุตฺตมตฺถ).
- อุตมภาพ น. ภาวะอันสูงสุด, ความสูงสุด; ฐานะอันดี.
- อุตมางค์ อุดตะมาง น. ส่วนสูงสุดของร่างกาย คือ หัว. (ส. อุตฺตมางฺค).
- มหาตมะคานธี คานธี
- ตม- ๑ ตะมะ- น. ความมืด, ความเศร้าหมอง, ความเขลา. (ป.; ส. ตมสฺ).
มือถือ