มะแพร้ว คือ
- มะ ๑ คำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้. ๒ น. นาย (ใช้นำหน้าชื่อคน). ( ต. ).
- แพ น. ไม้ไผ่หรือซุงเป็นต้นที่ผูกมัดเรียงติดกันมาก ๆ สำหรับใช้เป็นพาหนะทางน้ำ หรือล่องมาขาย เช่น แพไม้ไผ่ แพซุง แพหยวกกล้วย,
- แพร แพฺร น. ผ้าที่มีเนื้อลื่น เรียบเป็นมัน เนื้อหนาหรือบางก็ได้ เดิมทอด้วยใยไหม ปัจจุบันอาจทอด้วยใยประดิษฐ์ที่มีลักษณะคล้ายไหม.
- แพร้ว ๑ ว. แพรว, แวววาว, มีแสงวับ ๆ วาบ ๆ. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. ชื่อมะพร้าวพันธุ์หนึ่ง ทะลายไม่แยกแขนง ผลมีจุกตอนปลาย, มะแพร้ว ก็เรียก.
- พร พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
- มะแพน ดู มะแฟน.
- แพร่ไปทั่ว เป็นที่รู้กันทั่ว แพร่กระจาย กระจาย แพร่หลาย รู้กันทั่ว แพร่ออกไป กระจายไปทั่ว
- ประแพร่งประแพรว ปฺระแพฺร่งปฺระแพฺรว ว. งามแพรวพราย.
- เพริศแพร้ว ว. งามระยับ.
- กะพร่องกะแพร่ง -พฺร่อง-แพฺร่ง ว. ขาด ๆ วิ่น ๆ, มีบ้างขาดบ้าง, ไม่สม่ำเสมอ; ไม่เต็มที่, ไม่ครบถ้วน, ไม่พอเพียง, (ตามที่คาดหมายไว้).
- มะพร้าวแก้ว น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยมะพร้าวขูดเป็นเส้นหยาบ ๆ ฉาบน้ำตาล.
- ลักษณะแพร่หลาย การมีความรู้กว้างขวาง การมีความสนใจทั่วไป การใช้ได้ทั่วไป ลักษณะที่มีอยู่อยู่ทั่วไป
- แพร่พันธุ์เร็ว แตกหน่อ
- กระพร่องกระแพร่ง กระท่อนกระแท่น
- แพร่ ก. กระจายออกไป, แผ่ออกไป, เช่น แพร่ข่าว แพร่เชื้อโรค.
มือถือ