มิตร- คือ

• มิด, มิดตฺระ-
  น. เพื่อนรักใคร่คุ้นเคย เช่น มิตรแท้ มิตรเทียม ฉันมิตร. (ส.; ป. มิตฺต).

• มิ     ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
• มิต     -ตะ- ว. พอประมาณ, น้อย. ( ป. ).
• มิตร     มิด, มิดตฺระ- น. เพื่อนรักใคร่คุ้นเคย เช่น มิตรแท้ มิตรเทียม ฉันมิตร. ( ส. ; ป. มิตฺต).
• ตร     หล่อ
• ตรึม    ตึม มากมาย เยอะแยะ
• มูตร    มูด น. น้ำปัสสาวะ, น้ำเบา, เยี่ยว. (ส. มูตฺร; ป. มุตฺต).
• มิตร ไมตรี    ความร่าเริงชื่นบาน ความร่าเริงเบิกบานใจ ความเห็นอกเห็นใจคนอื่น ความใจดี
• มีมิตรจิต    ฉันกันเอง ฉันไมตรี ชอบพอ มีไมตรี รู้จักมักคุ้นได้ สนิทสนม เข้าสังคมได้ เพื่อนกัน
• (ไตรภูมิ)    มาจาก หนังสือไตรภูมิพระร่วง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ ร.ศ. ๑๓๑
• คู่มิตร    (โหร) น. ผู้ที่มีชะตาถูกกัน เป็นมิตรกัน, ผู้ที่รักใคร่กัน ไม่เป็นภัยแก่กัน ตรงข้ามกับ คู่ศัตรู.
• ญาติมิตร    n. เพื่อนฝูงและญาติพี่น้อง , ตัวอย่างการใช้: แม่เตรียมข้าวปลาอาหารไว้เลี้ยงดูญาติมิตร ที่จะมาเยี่ยมเยียนในวันสงกรานต์ clf.: คน
• ตราภูมิ    (โบ) น. หนังสือประจำตัวสำหรับคุ้มค่าน้ำค่าตลาดสมพัตสรได้เพียงราคา ๑ ตำลึง. (ประกาศ ร. ๔), มักใช้เข้าคู่กับคำ คุ้มห้าม เป็น ตราภูมิคุ้มห้าม.
• ตรีภูมิ    น. ตรีภพ. (ส. ตฺริภูมิ).
• ตรีมูรติ    ว. มีรูป ๓ คือ รูปพระพรหม รูปพระวิษณุ รูปพระศิวะ. น. ชื่อเรียกเทพเจ้าในศาสนาพราหมณ์ มี ๓ องค์ คือ พระพรหม (พระผู้สร้าง) พระวิษณุหรือพระนารายณ์ (พระผู้รักษา) และพระศิวะหรือพระอิศวร (พระผู้ทำลาย). (ส.
• ที่มีตรา    ที่มียี่ห้อ ที่มีแบรนด์ ที่มีชื่อสินค้า