มิรันตี คือ

• น. ต้นดาวเรือง. (ช.).

• มิ     ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
• รัน     ก. ตี เช่น อย่าเอาไม้สั้นไปรันขี้, มักใช้ว่า ตีรันฟันแทง.
• ตี     ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
• รังสิมันตุ์    (แบบ) น. “ผู้มีแสงสว่าง” คือพระอาทิตย์, ใช้ รังสิมา ก็ได้. (ป. รํสิมนฺตุ; ส. รศฺมิมตฺ).
• รูม่านตา    ตา กระจกตา จอตา เปลือกตา เลนส์ตา หนังตาชั้นที่สาม เยื่อตาขาว
• รูม่านตาหด    รีเฟล็กซ์แสง
• แอนติซีรั่ม    การบําบัดด้วยซีรั่ม น้ําเหลืองที่มีภูมิคุ้มกันโรค
• ดนตรีผสมที่ไม่มีรูปแบบแน่นอน    ทํานองเสียงผสม
• สิ่งที่มีรูปเหมือนตัวอักษรดังกล่าว    พยัญชนะภาษาอังกฤษตัวที่ 26
• (ม.ร. ๔)    มาจาก หนังสือมหาชาติ พระราชนิพนธ์ ในรัชกาลที่ ๔ ฉบับหอสมุดแห่งชาติ
• ร.ม.    รัฐศาตรมหาบัณฑิต
• รัม    เหล้ารัม เหล้า
• ริม    น. ชาย, ขอบ, เช่น ริมคลอง ริมผ้า ริมโต๊ะ. บ. ใกล้, ชิด, เช่น นั่งริมหน้าต่าง. ว. ด้านนอก เช่น น้องนอนกลาง พี่นอนริม; (ปาก) เกือบ, จวน, เช่น ริมตาย.
• รีม    น. หน่วยนับจำนวนแผ่นกระดาษ กำหนดว่า กระดาษ ๕๑๖ แผ่น เป็น ๑ รีม แต่โดยทั่ว ๆ ไปถือว่า กระดาษ ๔๘๐ หรือ ๕๐๐ แผ่น เป็น ๑ รีม. (อ. ream).
• รุม    ๑ ก. อาการที่คนหลายคนหรือสัตว์หลายตัวรวมกันเข้ามาทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่ผู้หนึ่งหรือสิ่งหนึ่งอย่างไม่มีระเบียบ เช่น รุมตี รุมด่า แมลงวันรุมตอมเมล็ดทุเรียน, ประดังห้อมล้อมเข้ามา เช่น กลุ้มรุม รุมกันเข