มุนิกุญชร คือ

• น. นามพระพุทธเจ้า. (ป.).

• มุ     ก. ตั้งใจเอาจริงเอาจัง เช่น มุดูหนังสือ มุสู้ มุจะเอาชนะให้ได้, มักใช้เข้าคู่กับคำ มานะ เป็น มุมานะ เช่น เขามุมานะทำงาน.
• มุนิ     น. นักปราชญ์, ฤษี, พระสงฆ์. ( ป. , ส. ).
• นิ     ( โบ ) ใช้เสริมคำให้พยางค์สละสลวยขึ้น เช่น สนุกนิ สำนักนิ.
• กุ     ๑ ก. สร้างให้เป็นเรื่องเป็นข่าวขึ้นโดยไม่มีมูล. ๒ น. ชื่อกล้วยพันธุ์หนึ่ง, กล้วยสั้น ก็เรียก. ๓ ( โบ ) ก. กรุ เช่น กุกดดดาน คือ
• กุญชร     กุนชอน ( แบบ ) น. ช้าง. ( ป. ).
• ชร     ชฺระ- เป็นพยางค์หน้าของคำที่ตั้งต้นด้วยตัว ช ในบทกลอน เช่น ชทึง เป็น ชรทึง. ๑ ชอน น. ลวดลาย, ลายประกอบริม, ระบาย, เช่น ขนนเขนยชร. ( ข. ). ๒
• บัญชร    บันชอน น. กรง, ซี่กรง; หน้าต่าง. (ป., ส. ปญฺชร).
• สีหบัญชร    น. หน้าต่างที่พระเจ้าแผ่นดินเสด็จออกรับแขกเมืองเป็นต้น, สิงหบัญชร ก็ว่า.
• พระบัญชร    หน้าต่าง
• สิงหบัญชร    น. หน้าต่างที่พระเจ้าแผ่นดินเสด็จออกรับแขกเมืองเป็นต้น, สีหบัญชร ก็ว่า.
• ชรุก    ชฺรุก (กลอน) ก. ซุก, แอบ, แทรก, เอาของไปแอบแฝงไว้, เช่น ช่อช้อยชรุกระโยงยาน. (ม. คำหลวง จุลพน).
• มัญชุ    ว. ไพเราะ. (ป., ส.).
• มิญช    มินชะ- น. เยื่อ, แก่นหรือเมล็ด. (ป.).
• มิญช-    มินชะ- น. เยื่อ, แก่นหรือเมล็ด. (ป.).
• ชริน    ชะ- ก. ประดับ เช่น กรุงชรินไว้.