มูฬห- คือ

• มูนหะ-
  ว. เขลา, หลง. (ป.).

• มูฬห     มูนหะ- ว. เขลา, หลง. ( ป. ).
• มีฬห    มีนหะ- น. อุจจาระ. (ป.).
• มีฬห-    มีนหะ- น. อุจจาระ. (ป.).
• ทัฬหิ    ทันหะ, ทันหิ, ทันฮี ว. มั่นคง, แข็งแรง, แน่นหนา, จัด. (ป.; ส. ทฺฤฒ, ทฺฤฒี).
• ทัฬหี    ทันหะ, ทันหิ, ทันฮี ว. มั่นคง, แข็งแรง, แน่นหนา, จัด. (ป.; ส. ทฺฤฒ, ทฺฤฒี).
• ทัฬหะ    ทันหะ, ทันหิ, ทันฮี ว. มั่นคง, แข็งแรง, แน่นหนา, จัด. (ป.; ส. ทฺฤฒ, ทฺฤฒี).
• ทัฬหิกรณ์    ทันหิกอน น. เครื่องทำให้มั่น ได้แก่ข้อความที่ชักมาอ้างเพื่อให้คำพูดของตนมั่นคง. (ป. ทฬฺหีกรณ).
• พาฬหะ    พานหะ ว. หนัก, ยิ่ง. (ป.).
• พิรุฬห์    พิรุน ว. งอกงาม, เจริญ. (ป. วิรุฬฺห; ส. วิรูฒ).
• ลีฬหา    ลีนหา น. การเยื้องกราย; (แบบ) ความงาม, ความสง่า. (ป.).
• วิรุฬหก    -รุนหก น. ชื่อท้าวจาตุมหาราชองค์หนึ่ง ประจำทิศทักษิณ. (ป.).
• วิรุฬห์    ว. เจริญ, งอกงาม. (ป.; ส. วิรูฒ).
• อาฬหก    อาละหก น. ชื่อมาตราตวงในบาลี คือ ๔ นาฬี เป็น ๑ อาฬหก; เสาตะลุง. (ป.; ส. อาฒก).
• ทัฬหีกรรม    ทันฮีกำ น. การกระทำให้มั่นคงขึ้น ได้แก่การที่ทำซ้ำลงไปเพื่อให้มั่นคงในกรณีที่การกระทำครั้งแรกไม่สมบูรณ์ มักใช้ในพิธีสงฆ์ เช่น ทำทัฬหีกรรม สวดทัฬหีกรรม. (ป. ทฬฺหีกมฺม; ส. ทฺฤฒี + กรฺมนฺ).
• อาสาฬห    -สานหะ-, -สานละหะ-, -สาน น. เดือนที่ ๘ แห่งเดือนจันทรคติ. (ป.; ส. อาษาฒ).