ยาเคี้ยว คือ
- (กฎ) น. ส่วนใดส่วนหนึ่งของใบยาแห้ง นอกจากใบยาแห้งพันธุ์ยาสูบพื้นเมือง ซึ่งได้ปรุงหรือปนด้วยวัตถุอื่นนอกจากน้ำเพื่ออมหรือเคี้ยว.
- ยา น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
- ยาเค เจ็ต เคตามีน
- เค โพแทสเซียม ตัวเค
- เคี้ย ( ถิ่น ; กลอน ) ก. อยู่ เช่น อันเดียรดาษด้วยเตี้ยเค้าค่อม เคี้ยคอยทวารทุกแห่งแล. ( ม. คำหลวง ทศพร).
- เคี้ยว ๑ ก. บดให้แหลกด้วยฟัน. ๒ ว. คด เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม. ( โลกนิติ ), โดยมากใช้เข้าคู่กับคำ คด เป็น คดเคี้ยว.
- ยาเขียว ๑ น. ยาแก้ไข้ ทำด้วยใบไม้ล้วน มีหลายชนิด เช่น ยาเขียวใหญ่ ยาเขียวเล็ก ยาเขียวมหาอุดม. ๒ ดู รางจืด (๑).
- ยาเหนียว ยาพอก
- น้ำยาเคมี น. ของเหลวซึ่งมีสารเคมีละลายอยู่.
- น้ํายาเคมี น้ํายา
- ปฏิกิริยาเคมี n. การเปลี่ยนแปลงทางเคมีของสารที่ทำปฏิกิริยากัน ตัวอย่างการใช้: การทำงานของเซลล์อาศัยปฏิกิริยาเคมีที่ซับซ้อนมากมายหลายอย่าง
- ยากลําเค็ญ ทุกข์ยาก ยากลําบาก ลําบาก เหนื่อยยาก
- ต้นยาเขียว ยาเขียว รางจืด
- การเคี่ยวยา การต้มยา ยาต้ม
- ก้อนยาที่เคี้ยว ของที่เคี้ยวในปาก
- เคียวด้ามยาว เคียวตัดหญ้าด้ามยาว
มือถือ