ยาเภสัชภัณฑ์ คือ

• ยารักษาโรค

• ยา     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• เภสัช     เพสัด, เพสัดชะ- น. ยาแก้โรค. ( ป. เภสชฺช; ส. ไภษชฺย).
• เภสัชภัณฑ์     ยา ยารักษาโรค เวชภัณฑ์ ยารักษาสัตว์ สารที่มีฤทธิ์รักษาโรค สารเคมีที่ใช้รักษาโรค
• ภัณฑ     น. สิ่งของ, เครื่องใช้. ( ป. ; ส. ภาณฺฑ).
• ภัณฑ์     น. สิ่งของ, เครื่องใช้. ( ป. ; ส. ภาณฺฑ).
• เกี่ยวกับเภสัชภัณฑ์    เกี่ยวกับยา เกี่ยวกับเภสัชกรรม เกี่ยวกับเภสัชศาสตร์
• เภสัชวิทยา    เพสัดชะวิดทะยา, เพสัดวิดทะยา น. วิทยาศาสตร์แขนงที่ว่าด้วยฤทธิ์ของยาหรือของสารที่มีต่อสิ่งมีชีวิต.
• เภสัชศาตรบัณฑิต    ภ.บ.
• เวชภัณฑ์    เวดชะพัน น. สิ่งของเครื่องมือเครื่องใช้เกี่ยวกับการแพทย์.
• เภสัช-    เพสัด, เพสัดชะ- น. ยาแก้โรค. (ป. เภสชฺช; ส. ไภษชฺย).
• เภสัชกร    เพสัดชะกอน น. แพทย์ปรุงยา, ผู้ที่ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ประกอบโรคศิลปะสาขาเภสัชกรรม.
• เภสัชศาตรมหาบัณฑิต    ภ.ม.
• เภสัชบําบัด    การใช้ยาบําบัด การใช้ยาเคมีบําบัด
• เภสัชเคมี    เพสัด- น. วิทยาศาสตร์แขนงที่ว่าด้วยการเตรียม การสังเคราะห์ การวิเคราะห์ และการทำสารเคมีที่ใช้เป็นยาให้ได้มาตรฐาน.
• เภสัชเวช    n. วิทยาศาสตร์แขนงที่เกี่ยวกับยาที่ได้จากพืช สัตว์ และแร่ธาตุโดยตรง, วิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวกับสมุนไพร ตัวอย่างการใช้: เขาเรียนวิชาเภสัชเวช