ยิ้มละไม คือ

• ก. ยิ้มน้อย ๆ อยู่ในหน้า.

• ยิ้ม     ก. แสดงให้ปรากฏว่าชอบใจ เยาะเย้ย หรือเกลียดชัง เป็นต้น ด้วยริมฝีปากและใบหน้า.
• ิ้     พลิ้ว
• มล     มน, มนละ- น. ความมัวหมอง, ความสกปรก, ความไม่บริสุทธิ์; สนิม, เหงื่อไคล. ว. มัวหมอง, สกปรก, ไม่บริสุทธิ์. ( ป. , ส. ).
• มละ     มะละ ก. ละ, ทิ้ง.
• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• ละไม     ๑ ว. น่ารักน่าเอ็นดู, งามชวนดู, ชื่นบาน, เช่น ยิ้มละไม งามละไม. ๒ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Baccaurea motleyana (Muell. Arg.) Muell. Arg. ในวงศ์
• ความละมุนละไม    ความกลมกล่อม ความนิ่มนวล ความนุ่มนวล ความอ่อนหวาน
• ไม่ใช่โมมอน และไม่ใช่ยิว    คริสเตียน เกี่ยวกับคนที่ไม่ใช่ยิว เกี่ยวกับเผ่า-ประชาชน-ประเทศ
• ละ-มุนละไม    มีฤทธิ์อ่อน
• ละมุนละไม    ว. อ่อนนุ่มพอดี ๆ ไม่สวยและไม่แฉะ เช่น หุงข้าวได้ละมุนละไม ข้าวเหนียวมูนได้ละมุนละไม; เรียบร้อย, นุ่มนวล, เช่น เด็กคนนี้มีกิริยามารยาทละมุนละไม.
• เละไม่เป็นท่า    เละเทะ
• กิริยาที่ละมุนละไม    สิ่งอำนวยความสะดวก
• คนละไม้คนละมือ    (สำ) ต่างคนต่างช่วยกันทำ.
• ละเมียดละไม    ก. สุภาพนุ่มนวล เช่น กิริยามารยาทละเมียดละไม สำนวนละเมียดละไม, แนบเนียนไม่ขัดเขิน เช่น เข้าพระเข้านางได้ละเมียดละไม.
• ศพแห้งและไม่เน่า    มัมมี่

• ครอบครัวเมอร์ซี่ยิ้มละไมร่วมกันทำบุญวันเข้าพรรษา
• ~ เธอตรงหน้าฉัน ยิ้มละไม และเกาะกุมมือกันไว้อย่างแนบแน่น ~
• ผู้หญิงคนหนึ่งที่ยิ้มละไมได้ตลอดเวลา
• เมื่อเธอยิ้มละไม เสน่ห์เย้ายวนมากมาย
• เธอมีรอยยิ้มละไม เห็นแล้วชวนชื่นใจ
• ~ เธอตรงหน้าฉัน ยิ้มละไม ~