ละมุนละไม คือ

• ว. อ่อนนุ่มพอดี ๆ ไม่สวยและไม่แฉะ เช่น หุงข้าวได้ละมุนละไม ข้าวเหนียวมูนได้ละมุนละไม; เรียบร้อย, นุ่มนวล, เช่น เด็กคนนี้มีกิริยามารยาทละมุนละไม.

• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• ละมุ     ๑ น. โป๊ะเล็ก ๆ ที่ทำไว้สำหรับจับปลาตามชายทะเล. ๒ ( ถิ่น-อีสาน ) น. กลุ่มต้นไม้เล็ก ๆ ตามชายห้วย หนอง บึง.
• ละมุน     ว. อ่อนนุ่ม, นุ่มนวล, เช่น ผ้ากำมะหยี่เนื้อนิ่มละมุนมือ.
• มุ     ก. ตั้งใจเอาจริงเอาจัง เช่น มุดูหนังสือ มุสู้ มุจะเอาชนะให้ได้, มักใช้เข้าคู่กับคำ มานะ เป็น มุมานะ เช่น เขามุมานะทำงาน.
• ละไม     ๑ ว. น่ารักน่าเอ็นดู, งามชวนดู, ชื่นบาน, เช่น ยิ้มละไม งามละไม. ๒ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Baccaurea motleyana (Muell. Arg.) Muell. Arg. ในวงศ์
• คนละไม้คนละมือ    (สำ) ต่างคนต่างช่วยกันทำ.
• กิริยาที่ละมุนละไม    สิ่งอำนวยความสะดวก
• ความละมุนละไม    ความกลมกล่อม ความนิ่มนวล ความนุ่มนวล ความอ่อนหวาน
• ละ-มุนละไม    มีฤทธิ์อ่อน
• ละมุนละม่อม    ว. อ่อนโยน, นิ่มนวล, เช่น เขามีกิริยาท่าทางละมุนละม่อม.
• ความละมุนละม่อม    ความนิ่มนวล ความอ่อนโยน ความอ่อนน้อม ความอ่อนหวาน มุทุตา
• ยิ้มละไม    ก. ยิ้มน้อย ๆ อยู่ในหน้า.
• อ่อนละมุน    นุ่มนวล อ่อนนุ่ม ละมุน ละมุนละไม เนียนนุ่ม
• เละไม่เป็นท่า    เละเทะ
• ละเมียดละไม    ก. สุภาพนุ่มนวล เช่น กิริยามารยาทละเมียดละไม สำนวนละเมียดละไม, แนบเนียนไม่ขัดเขิน เช่น เข้าพระเข้านางได้ละเมียดละไม.

• มีกิริยาที่ละมุนละไม ร่าเริง มีเสน่ห์แบบนั้น
• แต่เรื่องละมุนละไม สันติภาพของโลกห่าเหวนี่
• เสน่ห์ความหอมโรแมนติกดุจช่อดอกไม้งามวิจิตรละมุนละไม
• ลิ้มรสของถั่วลิสงป่นชั้นดี หอมๆ กับ วานิลาอันละมุนละไม
• มันไม่สามารถอวดอ้างได้ดั่ง ความงดงาม ความสงบ ความละมุนละไม
• เปลี่ยนแปลงสู่ภาพลักษณ์ที่ดูละมุนละไม
• ชุ่มชื้นละมุนละไมที่คลี่คลุมผิวให้รู้สึกนุ่มสบาย ยามค่ำคืน
• ผสมผสานความละมุนละไมของดอกแมคโนเลีย
• รสชาติเข้มข้นละมุนละไมของช็อกโกแลต ส้ม และความหอมมันของฟอนแดนท์
• เค้กเนื้อนุ่มฟูรูปหน้าหมีพันด้าไส้ครีมรสโยเกิร์ตกล้วยหอมละมุนละไม