ยุบยับ คือ

• ว. อาการที่เสียแล้วเสียอีก, ย่อยยับ, เช่น เสียเงินยุบยับ.

• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุบ     ก. ทรุด เช่น ดั้งจมูกยุบ, บุบเข้าไป เช่น หัวกะโหลกยุบ หน้าหม้อรถยนต์ยุบ, ลด, ลดลง, เช่น พุงยุบ ฝียุบ,
• ยับ     ๑ ก. เก็บ. น. เรียกผลหมากสุกที่เก็บไว้กินนาน ๆ โดยทำเป็นหมากหลุมหรือหมากไหว่า หมากยับ. ๒ ก. ย่น, ยู่ยี่, เช่น ผ้ายับ เสื้อยับ กระดาษยับ,
• ยุบยิบ    ว. ละเอียดเกินไป, ถี่ถ้วนเกินไป, เช่น ตรวจยุบยิบ คิดยุบยิบทุกบาททุกสตางค์; อาการคันน้อย ๆ ทั่วทั้งตัวหรือเฉพาะบริเวณใดบริเวณหนึ่ง เช่น คันยุบยิบไปทั้งตัว คันจมูกยุบยิบ.
• ยุ่บยั่บ    ว. อาการที่เคลื่อนไหวกระดุบกระดิบของสัตว์เล็ก ๆ อย่างหนอน มด ปลวก จำนวนมาก ๆ เช่น มดขึ้นยุ่บ หนอนไต่ยุ่บยั่บ, โดยปริยายใช้แก่คนจำนวนมาก ๆ เช่น ที่สนามหลวงคนเดินขวักไขว่ยุ่บยั่บไปหมด.
• ยับยู่ยี่    adj. ย่นเป็นรอยทั่วไปหมด (มักใช้แก่ของบางและอ่อน อย่างผ้าหรือกระดาษ) คำตรงข้าม: เรียบ ตัวอย่างการใช้: อนุชาเป็นเด็กดีที่ไม่เอาไหนที่สุดคนหนึ่ง ไม่สนใจการเรียน สวมเสื้อผ้าอับๆ ยับยู่ยี่
• ผู้ยับยัง    ผู้ระงับ ผู้ไม่อนุญาต ผู้ไม่อนุมัติ
• ผู้ยับยั้ง    ผู้ควบคุม ผู้หน่วงเหนี่ยว น้ำยาทำให้การปรากฎรูปขึ้นช้า ผู้ดึงบังเหียน ผู้อดกลั้น สารเคมีที์ยับยั้งปฏิกิริยาเคมี สิ่งกรอง
• ยับยง    (โบ) ว. งามเป็นแสงวาววับ.
• ยับยั้ง    ก. หยุดไว้, รั้งรอไว้, เช่น ยับยั้งใบลาไว้; พักอยู่.
• ยับยั้งศึก    ห้ามทัพ ห้ามศึก
• ยับยั้งใจ    ยับยั้งชั่งใจ ยั้งใจ ห้ามใจ ระงับ หักห้าม หักห้ามใจ อดกลั้น ข่มใจ ระงับใจ
• ยับยั้งไว้    กักไว้ ขังไว้ คุมไว้
• ยับยาน    (โบ) ก. หวั่นไหว.
• ยับยาบ    ก. โบกหรือกระพือขึ้นลงไปมาช้า ๆ, ยาบ ๆ ก็ใช้.

• รยางค์ยุบยับหลายเส้นได้รับบาดเจ็บจากการสร้างบล็อกนี้