ยุรบาตร คือ

• ยุระบาด
  (กลอน) ก. เดิน, ใช้ว่า ยะยุรบาตร ก็มี.

• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• รบ     ก. สู้กัน, ต่อสู้ในทางศึก, เช่น ไปรบกับข้าศึกที่ชายแดน, สู้ เช่น รบกับหญ้าไม่ชนะ; เร้าจะเอาให้ได้ เช่น ลูกรบแม่ให้ซื้อตุ๊กตา.
• บา     น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
• บาต     ก. ตก, ตกไป, มักใช้ประกอบหลังคำอื่น เช่น อสนีบาต = การตกแห่งสายฟ้า คือ ฟ้าผ่า, อุกกาบาต = การตกแห่งคบเพลิง คือ แสงสว่างที่ตกลงมาจากอากาศ. ( ป.
• บาตร     บาด น. ภาชนะชนิดหนึ่งสำหรับภิกษุสามเณรใช้รับอาหารบิณฑบาต. ( ส. ปตฺร; ป. ปตฺต).
• ตร     หล่อ
• ยุหบาตร    น. กระบวนทัพ. (ตัดมาจาก พยุหบาตร).
• อันดับบาตราเคีย    อันดับอะนูรา
• พยาบาลศาตรบัณฑิต    พย.บ.
• ใส่บาตร    1) v. ชื่อพ้อง: ตักบาตร 2) v. เอาของใส่บาตรพระ ชื่อพ้อง: ตักบาตร คำตรงข้าม: รับบาตร ตัวอย่างการใช้: แม้เธอจะไม่ค่อยได้ไปวัด แต่ก็ใส่บาตรทุกเช้า
• ขันบาตร    n. ภาชนะชนิดหนึ่งสำหรับภิกษุสามเณรใช้รับอาหารบิณฑบาต ชื่อพ้อง: บาตร ตัวอย่างการใช้: ชาวบ้านถวายขันบาตรให้เป็นสมบัติของวัด clf.: ใบ, ลูก
• คว่ำบาตร    (สำ) ก. ไม่ยอมคบค้าสมาคมด้วย, เดิมหมายถึงสังฆกรรมที่พระสงฆ์ประกาศลงโทษคฤหัสถ์ผู้ประทุษร้ายต่อศาสนาด้วยการไม่คบ ไม่รับบิณฑบาต เป็นต้น.
• คว่ําบาตร    ขับออกจากศาสนา ตัดการช่วยเหลือทางการค้า ไม่ซื้อสินค้า
• ตักบาตร    ก. เอาของใส่บาตรพระ. (เทียบ ข. ฎาก่ ว่า วางลง).
• ธูปบาตร    ทูปะบาด น. ภาชนะสำหรับเผาเครื่องหอมบูชา. (ส. ธูปปาตฺร).