รกชัฏ คือ

• ว. รกยุ่ง, รกอย่างป่าทึบ.

• รก     ๑ ว. ที่กระจัดกระจายอยู่เกลื่อนกลาดไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่น ทิ้งกระดาษไว้รกบ้าน,
• กช     กด, กดชะ- ( กลอน ; ตัดมาจาก บงกช) น. ดอกบัว เช่น ดุจบัวอันบานชู กชกรรณิกามาศ. ( สมุทรโฆษ ), โดยมากใช้เข้าคู่กับคำ กร เป็น กรกช เช่น
• ชัฏ     ชัด ( แบบ ) น. ป่าทึบ, ป่ารก, เซิง, เช่น ตัวก่านกาจชาติชัฏขน. ( ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). ( ป. , ส. ชฏา).
• กรกช    กอระกด (กลอน) น. “ดอกบัวคือมือ” คือ กระพุ่มมือ เช่น ธก็ยอกรกชประนม. (ลอ). ก. ไหว้ เช่น เอกภูธรกรกช ทศนัขสมุชลิต. (ยวนพ่าย). (ดู กช).
• รกช้าง    น. หญ้ารกช้าง. [ดู กะทกรก (๒)].
• หญ้ารกช้าง    ดู กะทกรก (๒).
• พนังแทรกชั้น    ซิลล์
• กีฏ    กีตะ- (แบบ) น. แมลง. (ป. กีฏ ว่า ตั๊กแตน).
• กีฏ-    กีตะ- (แบบ) น. แมลง. (ป. กีฏ ว่า ตั๊กแตน).
• กุฏิ    ๑ กุด, กุดติ, กุติ น. เรือนหรือตึกสำหรับพระภิกษุสามเณรอยู่. (ป., ส.). ๒ กุด น. ที่บรรจุศพที่ก่ออิฐถือปูนเป็นหลัง ๆ; เรือนที่ทำให้นกขุนทองนอน. (เทียบ ทมิฬ กูฏุ ว่า รังนก).
• กูฏ    กูด, กูตา (แบบ) น. ยอด. (ป., ส.).
• นัฏ    นัด, นัดตะกะ (แบบ) น. ผู้ฟ้อนรำ. (ป., ส. นฏฺฏ, นฏฺฏก).
• บัฏ    น. ผืนผ้า, แผ่น. (ป., ส. ปฏ).
• ปัฏ    ปัด (แบบ) น. ผืนผ้า, แผ่นผ้า. (ป. ปฏ).
• วัฏ    วัดตะ- (แบบ) น. วงกลม; การหมุน, การเวียนไป, รอบแห่งการเวียนเกิดเวียนตาย. ว. กลม, เป็นวง. (ป.; ส. วฺฤตฺต).

• มันก็เหมือนกับการสร้างถนน ในป่ารกชัฏนั่นแหละ
• ณ ที่นี้ในป่าพงรกชัฏ ฉันมีความเป็นอิสระ
• ซับจำปา ดินแดนซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นผืนป่ารกชัฏไร้ซึ่งผู้คน แต่หากย้อนกลับไปนานกว่านั้นที่นี่คือเมืองโบราณของมนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์อีกแห่งของลพบุ