รถประทุน คือ
- น. รถยนต์ที่มีประทุนเปิดปิดได้.
- รถ รด, ระถะ- น. ยานที่มีล้อสำหรับเคลื่อนไป เช่น รถม้า รถยนต์ รถไฟ; ( กฎ ) ยานพาหนะทุกชนิดที่ใช้ในการขนส่งทางบกซึ่งเดินด้วยกำลังเครื่องยนต์
- ปร ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
- ประ ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
- ประทุ v. แตกหรือผุดออกมาด้วยแรงดัน ชื่อพ้อง: ผุด คำตรงข้าม: ดับ, มอด ตัวอย่างการใช้:
- ประทุน น. หลังคาเรือ รถ หรือเกวียนที่มีรูปโค้งคุ่มตามรูปเรือ รถ หรือเกวียน, เรียกมุ้งครอบที่หุบและกางได้คล้ายร่มว่า มุ้งประทุน.
- ระ ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
- ทุ ๑ ว. คำอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, เลว, ทราม, เช่น ทุจริต ว่า ความประพฤติชั่ว, ทุกร ว่า ทำได้โดยยาก, ทุปปัญญา ว่า
- ทุน น. ของเดิมหรือเงินเดิมที่มีไว้ ลงไว้ กำหนดไว้ จัดตั้งไว้ เพื่อประโยชน์ให้งอกงาม เช่น มีความรู้เป็นทุน มีเงินเป็นทุน; เงินหรือทรัพย์สินอื่น ๆ
- รถม้ามีประทุน รถม้ามีหลังคา
- นั่งรถประจำทาง ขึ้นรถบัส นั่งรถบัส ขึ้นรถเมล์ นั่งรถเมล์ ขึ้นรถประจำทาง ขึ้นรถโดยสารประจำทาง นั่งรถโดยสารประจำทาง
- รถประจำทาง น. รถโดยสารที่วิ่งอยู่บนเส้นทางใดเส้นทางหนึ่งเป็นปรกติ.
- รถประจําทาง รถเมล์ รถยนต์โดยสารประจําทาง รถโดยสาร รถโดยสารประจําทาง
- อรรถประโยชน์ อัดถะปฺระโหฺยด น. ประโยชน์ที่ต้องการ.
- รถปราบหน้าดิน รถไถ
- ประทุนรถ เสื้อคลุมยาวที่มีหมวกคลุมติดอยู่
มือถือ