รอยแหวะ คือ

• การแกะสลัก
  ความคม
  ความเฉียบขาด
  ความแหลม
  รอยผ่า
  รอยเชือด

• รอ     ๑ น. หลักปักกันกระแสน้ำ เช่น ทำรอกันตลิ่งพัง. ๒ ก. คอย เช่น รอรถ รอเรือ; ยับยั้ง เช่น รอการพิจารณาไว้ก่อน รอการลงอาญาไว้ก่อน; เกือบจด, จ่อ,
• รอย     น. ลักษณะที่เป็นเส้น เป็นริ้ว หรือลวดลายเป็นต้นที่ปรากฏอยู่บนพื้นสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น รอยขีด รอยหน้าผากย่น รอยพระบาท รอยต่อ รอยประสาน; เค้า,
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• แห     ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
• แหว     แหฺว ว. ลักษณะของเสียงดังที่แสดงอาการดุ. ก. แผดเสียงดุ.
• แหวะ     แหฺวะ ก. เอาสิ่งที่มีคมกรีดให้เป็นช่องตามที่ต้องการ เช่น แหวะท้องปลา; อาการที่เด็กเล็ก ๆ สำรอกอาหารหรือยาออกมา. น.
• หวะ     ว. เป็นแผลลึก เช่น ถูกฟันหลังหวะ.
• วะ     ๑ ว. บ๊ะ, คำที่เปล่งออกมาแสดงอารมณ์ผิดคาดหรือผิดหวังเป็นต้น, อุวะ หรือ ว้า ก็ว่า;
• รอยแหว่ง    รอยแตก
• รอยแหว่งแบบฟันเลื่อย    รอยเว้า
• รอยแส้หรือหวาย    รอยเฆี่ยน รอยโบย
• รอยเว้า ๆ แหว่ง ๆ    กลายเป็นรอยเว้าเซ็นสัญญา กลายเป็นรูปฟันเลื่อย การสั่งซื้อสินค้า ทำให้เป็นรอยบาก ทำให้เป็นรอยเว้า ทำให้เป็นรูปฟันเลื่อย
• รอยแส้    ขอบหนัง สายหนัง ขอบเสื้อผ้า รอยหวาย แผ่นหนังระหว่างข้างกับพื้นรองเท้า แผ่นไม้หรือโลหะที่ใช้ทาบแนวต่อ
• รอยแดง    การมีสีแดง กาฬ รอยดํา
• รอยแตก    รอยร้าว รอยกระเทาะ รอยเลื่อนของเปลือกโลก รอยแหว่ง การแตก ช่อง รอยแยก การแยก การตัด การแบ่ง ความเฉียบขาด ช่องว่าง ช่องโหว่ รอยห่าง ตําหนิ ร่อง รอย รอยกะเทาะ รอยยุบตัว รอยแตกบนพื้นผิว ระแหง รอยปริ ร่อ

• รอยแหวะพวกนี้เหมือน โดนเข็มหมุดทิ่มแทง