ระบมบาตร คือ
- ก. รมบาตรให้ดำเป็นมันเพื่อกันสนิมด้วยกรรมวิธีต่าง ๆ เช่น เอากำมะถันและน้ำมันทาบาตรแล้วรมไฟให้ร้อน.
- ระ ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
- ระบม ก. อาการเจ็บร้าวที่เกิดจากความเมื่อยขัดหรือบอบช้ำเป็นต้น เช่น ฝีระบมจนเป็นไข้ ถูกตีระบมไปทั้งตัว, ชอกช้ำ เช่น อกระบม ระบมใจ.
- บา น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
- บาต ก. ตก, ตกไป, มักใช้ประกอบหลังคำอื่น เช่น อสนีบาต = การตกแห่งสายฟ้า คือ ฟ้าผ่า, อุกกาบาต = การตกแห่งคบเพลิง คือ แสงสว่างที่ตกลงมาจากอากาศ. ( ป.
- บาตร บาด น. ภาชนะชนิดหนึ่งสำหรับภิกษุสามเณรใช้รับอาหารบิณฑบาต. ( ส. ปตฺร; ป. ปตฺต).
- ตร หล่อ
- ประบาต น. เหว. ก. ตกลงไป, ตกไป. (ส. ปฺรปตน; ปปตน).
- กระบม pic012.jpg (กระบม) (ถิ่น-อีสาน) น. ภาชนะชนิดหนึ่งทำด้วยไม้ขุดรูปวงกลมมีขอบ ด้ามสั้น สำหรับสงข้าวเหนียวที่นึ่งสุกใหม่ ๆ หรือคนข้าวเหนียวนึ่งให้ลดความร้อนก่อนนำไปใส่ในกล่องข้าว หรือใช้เป็นภาชนะรองถ้วย
- ระดับมาตรฐาน ปริมาณปกติ ภาวะปกติ ราคาปกติ ราคาเดิม ราคาในใบหุ้น เดิม
- เจ็บระบม ปวดร้าว เจ็บปวด
- ระบาญ ก. รบ, สู้รบ.
- ระบาด ว. แพร่ไปอย่างรวดเร็ว, แพร่ไปอย่างกว้างขวาง, แพร่ไปทั่ว, เช่น ข่าวลือระบาด, ลักษณะของโรคติดต่อที่แพร่ไปอย่างรวดเร็วและกว้างขวางเป็นคราว ๆ ไป, เรียกโรคที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า โรคระบาด เช่น อหิวาตกโรคเ
- ระบานี ว. นัก, ทีเดียว, เช่นนี้, ดังนี้.
- ระบานี้ ว. นัก, ทีเดียว, เช่นนี้, ดังนี้.
- ระบาย ๑ น. ผ้าที่ห้อยจากขอบ. ๒ ก. ผ่อนออกไป เช่น ระบายสินค้า ระบายน้ำ ระบายความทุกข์, ถ่ายออก เช่น ระบายท้อง ระบายอากาศ.
มือถือ