ระบาญ คือ

• ก. รบ, สู้รบ.

• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• บา     น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
• ระบาด    ว. แพร่ไปอย่างรวดเร็ว, แพร่ไปอย่างกว้างขวาง, แพร่ไปทั่ว, เช่น ข่าวลือระบาด, ลักษณะของโรคติดต่อที่แพร่ไปอย่างรวดเร็วและกว้างขวางเป็นคราว ๆ ไป, เรียกโรคที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า โรคระบาด เช่น อหิวาตกโรคเ
• ระบานี    ว. นัก, ทีเดียว, เช่นนี้, ดังนี้.
• ระบานี้    ว. นัก, ทีเดียว, เช่นนี้, ดังนี้.
• ระบาย    ๑ น. ผ้าที่ห้อยจากขอบ. ๒ ก. ผ่อนออกไป เช่น ระบายสินค้า ระบายน้ำ ระบายความทุกข์, ถ่ายออก เช่น ระบายท้อง ระบายอากาศ.
• กระบาก    น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่หลายชนิดในสกุล Anisoptera ในวงศ์ Dipterocarpaceae ขึ้นในป่าดิบทั่วไป ลำต้นตรง สูง ๓๐-๔๐ เมตร เนื้อไม้ใช้ในการก่อสร้างที่ไม่ต้องรับน้ำหนัก โดยมากใช้เป็นไม้แบบหล่อคอนกรีต.
• กระบาย    น. ภาชนะสานรูปคล้ายกระบุงแต่มีขนาดเล็กกว่า ปากกลม ก้นสี่เหลี่ยม.
• กระบาล    -บาน น. ส่วนกลางของกะโหลกศีรษะ, หัว, (คำไม่สุภาพ) เช่น ตีกระบาล เขกกระบาล, (โบ) เขียนเป็น กระบาน ก็มี เช่น เพิกหนังทังผมนั้นออกเสียแล้วเอากรวดทรายขัดกระบานศีศะชำระให้ขาวเหมือนพรรณศรีสังข์. (สามดวง);
• คูระบาย    คูดิน สนามเพลาะ
• จระบาน    จะระ- (กลอน) ก. สู้รบ.
• ชระบาบ    ชฺระ- (กลอน) ว. ราบเรียบ, เสมอ.
• ประบาต    น. เหว. ก. ตกลงไป, ตกไป. (ส. ปฺรปตน; ปปตน).
• พระบาท    ตีน บาท บาทา เท้า
• พระบาลี    ดู บาลี.