ระอิดระอา คือ

• ก. ระอา.

• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• อิ     เขา เธอ มัน ชิ หล่อน
• อิด     ( ถิ่น-อีสาน, พายัพ ) ก. โรยแรง, อ่อนกำลัง, อ่อนแรง.
• ดร     ๑ ดอน ( แบบ ) น. พ่วง, แพ. ( ป. , ส. ตร). ๒ ( โบ ) น. ดอน.
• ระอา     ก. เบื่อหน่ายหรือหมดกำลังใจเพราะถูกรบกวน, ทำให้เกิดรำคาญหรือมีเหตุติดขัดบ่อย ๆ, ระอิดระอา ก็ว่า.
• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• ระอมระอา    (กลอน) ก. เบื่อหน่ายเต็มที.
• กระอาน    (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ชื่อเต่าน้ำกร่อยชนิด Batagur baska ในวงศ์ Emydidae สามารถปรับตัวอยู่ในน้ำจืดได้ พบเฉพาะทางภาคใต้, กะอาน ก็เรียก.
• ชระอาบ    ชฺระ- (กลอน) ก. อาบ, ชโลม, ทา, ทำให้ซึมซาบ.
• ตระอาล    ตฺระอาน (กลอน) ว. หวั่นไหว เช่น พยงแผ่นดินบตระอาล. (ม. คำหลวง กุมาร). (ข. ตรฺอาล ว่า ยินดี, สบายใจ).
• น่าระอา    จําเจ ซ้ําซาก น่ารําคาญ น่าเบื่อ น่าเอือม น่าอิดหนาระอาใจ
• ระอาใจ    ท้อใจ อ่อนจิตอ่อนใจ อ่อนอกออกใจ อ่อนใจ เหนื่อยใจ อ่อนอกอ่อนใจ
• สระอาด    สฺระ- (กลอน) ว. สะอาด.
• เบื่อระอา    อ่อนหู เบื่อหู
• ระอุ    ว. ร้อนมาก ในความว่า อากาศร้อนระอุ แผ่นดินร้อนระอุ; สุกทั่ว เช่น ข้าวระอุ.