ชระอาบ คือ

• ชฺระ-
  (กลอน) ก. อาบ, ชโลม, ทา, ทำให้ซึมซาบ.

• ชร     ชฺระ- เป็นพยางค์หน้าของคำที่ตั้งต้นด้วยตัว ช ในบทกลอน เช่น ชทึง เป็น ชรทึง. ๑ ชอน น. ลวดลาย, ลายประกอบริม, ระบาย, เช่น ขนนเขนยชร. ( ข. ). ๒
• ชระ     ๑ ชฺระ ว. สะอาด, บริสุทธิ์, เช่น ให้ฉลักแสบกภาพอันชระ. ( สมุทรโฆษ ). ๒ ชฺระ เป็นพยางค์หน้าของคำในบทกลอน เช่น ชระงม ชระง่อน.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระอา     ก. เบื่อหน่ายหรือหมดกำลังใจเพราะถูกรบกวน, ทำให้เกิดรำคาญหรือมีเหตุติดขัดบ่อย ๆ, ระอิดระอา ก็ว่า.
• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาบ     ก. เอาน้ำรดตัวหรือลงในน้ำทั้งตัว เพื่อแก้ร้อนหรือชำระล้างเหงื่อไคลเป็นต้น เรียกว่า อาบน้ำ; ชโลม, ทา, ทำให้ซึมซาบ, เช่น อาบน้ำรัก ลูกศรอาบยาพิษ;
• ชระอับ    ชฺระ- (กลอน) ว. อับ, มืดมัว, มืดคลุ้ม.
• ชระบาบ    ชฺระ- (กลอน) ว. ราบเรียบ, เสมอ.
• ระอมระอา    (กลอน) ก. เบื่อหน่ายเต็มที.
• ระอิดระอา    ก. ระอา.
• กระอาน    (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ชื่อเต่าน้ำกร่อยชนิด Batagur baska ในวงศ์ Emydidae สามารถปรับตัวอยู่ในน้ำจืดได้ พบเฉพาะทางภาคใต้, กะอาน ก็เรียก.
• ตระอาล    ตฺระอาน (กลอน) ว. หวั่นไหว เช่น พยงแผ่นดินบตระอาล. (ม. คำหลวง กุมาร). (ข. ตรฺอาล ว่า ยินดี, สบายใจ).
• น่าระอา    จําเจ ซ้ําซาก น่ารําคาญ น่าเบื่อ น่าเอือม น่าอิดหนาระอาใจ
• ระอาใจ    ท้อใจ อ่อนจิตอ่อนใจ อ่อนอกออกใจ อ่อนใจ เหนื่อยใจ อ่อนอกอ่อนใจ
• สระอาด    สฺระ- (กลอน) ว. สะอาด.