ระเดียง คือ
- น. เรียกสายสำหรับตากผ้าสบงจีวรเป็นต้นของพระภิกษุสามเณรว่า สายระเดียง.
- ระ ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
- เด ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
- เดียง ๑ ก. รู้ เช่น มากูจะไปให้ดลเดียงถนัด. ( ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). ( ข. ฎึง). ๒ ( โบ ) ก. ตีลง, ทุบลง, ฟาดลง.
- ดี ๑ น. อวัยวะภายในของคนและสัตว์ที่บรรจุน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ซึ่งออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหาร, เรียกน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ออกจากตับ
- ยง ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
- ประเดียง ก. เผดียง.
- สายระเดียง น. หวายหรือสายลวดเป็นต้นที่ขึงสำหรับตากผ้า (ใช้แก่ภิกษุสามเณร).
- เบี่ยงประเด็น บ่ายเบี่ยง เบี่ยงบ่าย เลี่ยง
- ประเด ก. มอบให้หมด เช่น ประเดงานเข้ามาจนทำไม่ไหว, ทุ่มเทให้ เช่น ประเดให้จนเกินต้องการ.
- ระเด่น น. โอรสหรือธิดาของกษัตริย์เมืองใหญ่. (ช.).
- ระเบียง น. พื้นเรือนที่ต่อออกไปทางด้านข้าง มีหลังคาคลุม; โรงแถวที่ล้อมรอบอุโบสถหรือวิหาร, ถ้าเป็นอารามหลวง เรียกว่า พระระเบียง. ว. เรียง, เคียง, ราย.
- ระเรียง (กลอน) ก. เรียง.
- เกิดเสียงสาดกระเด็น กระเด็น พูดไม่คล่อง เกิดเสียงดังผลัวะ
- -กระเดก ใช้เข้าคู่กับคำ กระโดก เป็น กระโดกกระเดก.
- -กระเดียม ใช้เข้าคู่กับคำ กระดี้ เป็น กระดี้กระเดียม.
มือถือ