รุกขกะ คือ

• -ขะกะ
  น. ต้นไม้เล็ก. (ป.).

• รุ     ก. ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.
• รุก     ๑ ก. ล่วงล้ำเข้าไปในเขตของผู้อื่น เช่น รุกที่ดิน ทำไร่รุกเข้าไปในเขตหวงห้าม, โดยปริยายหมายถึงคุกคามให้ถอยร่นหรือต้อนให้จนมุม เช่น
• รุกข     รุกขะ-, รุก น. ต้นไม้. ( ป. ; ส. วฺฤกฺษ).
• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• เลขกะ    เลขะกะ น. ผู้เขียน, เสมียน. (ป., ส.).
• รับแขก    ก. ต้อนรับผู้มาหา, โดยปริยายเรียกบุคคลที่มีหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอ ว่า หน้าตารับแขก.
• ผู้รับแขก    ปฏิคม ผู้ดูแลต้อนรับ ผู้ต้อนรับ
• ไม่รับแขก    เป็นศัตรู
• รูปแกะสลักของเรือ    หัวหน้าในนาม
• รักข์    ก. รักษ์, รักษา. (ป.; ส. รกฺษ).
• รุกข-    รุกขะ-, รุก น. ต้นไม้. (ป.; ส. วฺฤกฺษ).
• รุกข์    รุกขะ-, รุก น. ต้นไม้. (ป.; ส. วฺฤกฺษ).
• รับรองแขก    เลี้ยงแขก ต้อนรับแขก รับแขก ทำให้สนุกสนาน รับพิจารณา เชิญไปเลี้ยง
• หน้าไม่รับแขก    น. หน้าตาที่เฉยเมยคล้ายกับว่าไม่ต้องการต้อนรับใคร อาจเป็นปรกติหรือเป็นบางโอกาสก็ได้.
• นิรุทกะ    -รุทะกะ (แบบ) ว. ไม่มีน้ำ. (ป.).