รุหาญ คือ
- ว. เปรียบ, ดุจ. (เทียบ ข. รุหาน).
- รุ ก. ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.
- หา ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
- หาญ ว. กล้า, เก่ง, เช่น ทหารหาญ; บังอาจ เช่น หาญสู้, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น กล้าหาญ หักหาญ เหี้ยมหาญ ฮึกหาญ.
- บุรุษที่กล้าหาญ ผู้กล้า ผู้ชอบช่วยเหลือผู้อื่น
- รู้หาญรู้ขลาด (สำ) ก. กล้าในที่ควรกล้า กลัวในที่ควรกลัว.
- กล้าหาญ กล้า หาญ หาญกล้า เข้มแข็ง กล้าเผชิญ ผึ่งผาย สง่า องอาจ อาจอง ใจกล้า อาจหาญ อาจ วิกรม เก่งกล้า ไม่กลัว เป็นลูกผู้ชาย กล้าได้กล้าเสีย เสี่ยง โลดโผน ห้าวหาญ แข็งกล้า ห้าว เก่งกาจ แกล้วกล้า เด็ดเดี่ยว แ
- กล้าหาญ- สูงศักดิ์ เกี่ยวกับอัศวิน
- หักหาญ ก. หักเอาด้วยความกล้า, หักเอาด้วยอำนาจ.
- ฮึกหาญ ว. กล้าด้วยความคะนอง.
- เหิมหาญ ว. ลำพองใจด้วยความกล้าหาญ.
- แปหาญ น. แปที่รับนาคสะดุ้งที่โบสถ์ วิหาร หรือปราสาท.
- รําคาญ เบื่อ เบื่อหน่าย เหม็นเบื่อ คับอกคับใจ อึดอัด อึดอัดใจ ไม่สบายใจ ไม่สะดวกสบาย ระคาย เคือง รําคาญใจ โกรธ กวนใจ ก่อกวน เป็นทุกข์เป็นร้อน หงุดหงิด โกรธเคือง ทําให้ขุ่นเคือง ไม่พอใจ รู้สึกถูกรบกวน รู้สึ
- ทวยหาญ ทหาร พลรบ หมู่กล้า เหล่าทหาร
- ผู้กล้าหาญ ขุนพล นักรบ อัศวิน วีรชน ผู้กล้า กลุ่มผู้กล้า
- หาญกล้า กล้า กล้าหาญ หาญ อาจหาญ เก่งกล้า เก่งกล้าสามารถ