ร่อนร่อน คือ
- ว. ง่าย ๆ เช่น หากินร่อนร่อน.
- ร่อ ( กลอน ) ก. จ่อ, จด. ว. ใกล้.
- ร่อน ก. อาการของสิ่งมีลักษณะแบนเลื่อนลอยไปหรือมาในอากาศ, ทำให้สิ่งแบน ๆ เคลื่อนไปในอากาศหรือบนผิวน้ำ เช่น ร่อนรูป ร่อนกระเบื้องไปบนผิวน้ำ;
- อน อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
- นร นอระ- น. คน, ชาย, เพศหญิงใช้ว่า นรี หรือ นารี, นิยมใช้เป็นคำหน้าสมาส เช่น นรเทพ นรสิงห์. ( ป. , ส. ).
- ร้อนรน ก. แสดงอาการกระวนกระวาย, ทุรนทุราย.
- ร้อนรุ่ม ก. กลัดกลุ้มด้วยร้อนใจ, รุ่มร้อน ก็ว่า.
- ร่อนรับร่อนเร่ ว. เตร็ดเตร่ไปมา.
- ร้อนระอุ ร้อนอบอ้าว ร้อนแรง ระอุ ร้อน ทําให้ร้อนอบอ้าว
- รู้สึกร้อนระอุ อึดอัดเพราะอากาศร้อน
- โห่ร้องต้อนรับ ตะโกน โห่ร้อง ปรบมือให้ เปล่งเสียงแสดง
- เดือนร้อน น. หน้าร้อน.
- การโห่ร้องต้อนรับ การต้อนรับอย่างเอิกเกริก การปรบมือต้อนรับอย่างกระตือรือร้น
- ร้อน ว. มีความรู้สึกตามผิวหนังเหมือนถูกไฟเป็นต้น, ตรงข้ามกับ เย็น; กระวนกระวาย เช่น ร้อนใจ; รีบเร่ง, ช้าอยู่ไม่ได้.
- คนรุ่นก่อน คนรุ่นเก่า คนสมัยก่อน คนโบราณ บรรพชน
- ซ่อนรูป ว. มีลักษณะให้เห็นขนาดย่อมกว่าตัวจริง, ใหญ่ดูเป็นเล็ก, กินรูป ก็ว่า.
มือถือ