ร่อนเร่ไปทั่ว คือ

• พเนจร
  เที่ยวเตร็ดเตร่

• ร่อ     ( กลอน ) ก. จ่อ, จด. ว. ใกล้.
• ร่อน     ก. อาการของสิ่งมีลักษณะแบนเลื่อนลอยไปหรือมาในอากาศ, ทำให้สิ่งแบน ๆ เคลื่อนไปในอากาศหรือบนผิวน้ำ เช่น ร่อนรูป ร่อนกระเบื้องไปบนผิวน้ำ;
• ร่อนเร่     ก. เที่ยวเตร่ไปไม่เป็นกำหนดที่ทาง, เร่ร่อน หรือ เร่ร่าย ก็ว่า.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• เร่     ก. เที่ยวไปไม่ประจำเป็นตำแหน่งแห่งที่ (ใช้แก่การค้าย่อย หรือรับจ้างขนส่งซึ่งไม่ประจำที่) เช่น เร่ขายของ, เตร่, เดินไปเดินมาอย่างไม่มีจุดหมาย, เช่น
• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• ทั่ว     ว. ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, ทุกหนทุกแห่ง, เช่น ทั่วตัว ทั่วโลก ทั่วหน้า.
• แล่นเรือไปทาง    คัดท้ายไปทาง
• แผ่ไปทั่ว    กระจายไปทั่ว ครอบคลุมไปทั่ว ซาบ ซึมซ่าน ซึมผ่าน ซึมเข้า ซึมแทรก ตลบ แพร่กระจาย ปกคลุมไปทั่ว แพร่กระจายไปทั่ว
• เดินเที่ยวไปทั่ว    เดินเตร็ดเตร่
• คนเร่ร่อน    คนจรจัด คนพเนจร คนเร่รอน คนท่องเที่ยว คนหลักลอย
• ผู้ร่อนเร่    ผู้ท่อง เที่ยวไปมา
• คลุมไปทั่ว    รีดไถ ลอกขนสัตว์ ลอกขนแกะ
• ดังไปทั่ว    ดังก้อง
• ทาไปทั่ว    ตกแต่งมากเกินไป ทำให้สกปรกด้วย เปื้อน

• เพราะรู้สึกผิด ผจก.คิมเลยลาออก แล้วร่อนเร่ไปทั่ว
• ฉันคงไม่ร่อนเร่ไปทั่วถ้ำนี้หรอกนะ
• เจไดเถื่อนร่อนเร่ไปทั่วกาแล็กซี่
• ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเป็นผู้เชี่ยวชาญ ยังมีอัจฉริยะบางคนที่เลือกร่อนเร่ไปทั่วอาคารพลางทดลองกับวิทยาศาสตร์ทุกแขนง . . .