ร้องทัก คือ

• ทักทาย
  ปราศรัย
  ร้องทักทาย

• ร้อง     ก. เปล่งเสียงดัง, โดยปริยายหมายถึงออกเสียงดังเช่นนั้น เช่น ฟ้าร้อง จักจั่นร้อง, ( ปาก ) ใช้หมายความว่า ร้องเพลง ร้องไห้ ก็มี
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ทัก     ๑ ก. กล่าวเป็นเชิงเตือน, พูดโอภาปราศรัยด้วยอัธยาศัยไมตรีเมื่อพบหน้ากัน, กล่าวหรือออกเสียงให้ระวังหรือสังเกตว่าจะเป็นภัยตามลัทธิที่ถือกัน เช่น
• น้องที่รัก    ปริยานุช
• หญิงที่รัก    สุดที่รัก ดวงสมร ทรามวัย ทรามเชย นงคราญ
• ร้องทุกข์    ก. บอกความทุกข์เพื่อขอให้ช่วยเหลือ.
• สิ่งที่ร้อง    ดนตรีขับร้อง เสียงเพรียกร้องของนก แมลงหรืออื่น ๆ
• สิ่งที่รู้สึก    ตัวที่รับความรู้สึกหรือมีปฎิกิริยาต่อสิ่งกระตุ้นโดยการเคลื่อนไหว เครื่องส่งสัญญาณชนิดหนึ่งที่ไวต่อแสง อุณหภูมิระดับรังสี
• กู่ร้อง    กู่ ร้องเรียก กู่เรียก ร้อง
• ผู้ร้องทุกข์    n. คนที่เข้ามาบอกถึงความทุกข์เพื่อขอให้ช่วยเหลือ คำตรงข้าม: ผู้รับร้องทุกข์ ตัวอย่างการใช้: นายดุสิตได้เดินทางไปให้ปากคำที่กองปราบปรามในฐานะผู้ร้องทุกข์ clf.: คน
• ร่องทาง    ร่องแคบบนถนน
• สิ่งที่ไม่รู้จัก    คนที่ไม่เป็นที่รู้จัก สัญลักษณ์แทนจํานวนที่ไม่ทราบ สิ่งที่ไม่ร
• เมืองที่รุ่งเรือง    เมืองที่มั่งคั่ง
• ร้องโอ๊ก    ร้องเสียงดัง
• ผู้รับของที่ให้    ผู้ถูกนําเสนอ ผู้ได้รับเลือก

• ทุกคนร้องทักราชาแห่งฟักทอง
• ทุคนร้องทัก ราชาแห่งฟักทอง