ฤทธี คือ

• ฤทธา
  ฤทธิ์

• ฤทธิ์    ริด น. อำนาจศักดิ์สิทธิ์, แรงอำนาจ, เช่น เทวดามีฤทธิ์. (ส.; ป. อิทฺธิ).
• อิทธิฤทธิ์    น. อำนาจศักดิ์สิทธิ์; (ปาก) อำนาจ.
• ทำฤทธิ์    ก. ทำพยศหรืออาละวาดเพื่อให้ได้รับการเอาอกเอาใจ (มักใช้แก่เด็ก), ทำฤทธิ์ทำเดช ก็ว่า.
• ทําฤทธิ์    ทําพยศ ทําฤทธิ์ทําเดช ออกฤทธิ์ อาละวาด แผลงฤทธิ์
• บุญฤทธิ์    บุนยะ- น. ความสำเร็จด้วยบุญ.
• พฤทธิ์    พฺรึด น. ความเจริญ, ความมั่งคั่ง, ความสมบูรณ์, ความอวบ, พฤฒิ ก็ใช้; ในไวยากรณ์หมายถึงเสียงยาวที่สุดของสระต่าง ๆ คือ ในบาลีและสันสกฤตได้แก่ อา เป็นพฤทธิ์ของ อะ เป็นต้น. ก. กระทำสระให้ยาวเช่นนั้น. (ส.
• พฤทธ์    พฺรึด น. ผู้ใหญ่. ว. เจริญ, แข็งแรง, ใหญ่; แก่, เฒ่า, (ตรงข้ามกับ ยุว); ฉลาด, ชำนาญ; เจนจบ, พฤฒ ก็ใช้. (ส. วฺฤทฺธ).
• มีฤทธิ์    ทำให้มึนเมา
• ฤทธา    ริด- น. อำนาจศักดิ์สิทธิ์ เช่น รุ่งเรืองฤทธาศักดาเดช. (อิเหนา). (ส.; ป. อิทฺธา).
• ฤทธิ์เดช    อํานาจ ความยิ่งใหญ่ อานุภาพ อานุภาวะ
• สัมฤทธิ    สำริดทิ-, สำริด น. ความสำเร็จ ในคำว่า สัมฤทธิผล; โลหะเจือชนิดหนึ่ง ส่วนใหญ่ประกอบด้วยทองแดงกับดีบุก, ทองสัมฤทธิ์ หรือ ทองบรอนซ์ ก็เรียก, โบราณเขียนว่า สำริด. (ส. สมฺฤทฺธิ; ป. สมิทฺธิ).
• สัมฤทธิ-    สำริดทิ-, สำริด น. ความสำเร็จ ในคำว่า สัมฤทธิผล; โลหะเจือชนิดหนึ่ง ส่วนใหญ่ประกอบด้วยทองแดงกับดีบุก, ทองสัมฤทธิ์ หรือ ทองบรอนซ์ ก็เรียก, โบราณเขียนว่า สำริด. (ส. สมฺฤทฺธิ; ป. สมิทฺธิ).
• สัมฤทธิ์    สำริดทิ-, สำริด น. ความสำเร็จ ในคำว่า สัมฤทธิผล; โลหะเจือชนิดหนึ่ง ส่วนใหญ่ประกอบด้วยทองแดงกับดีบุก, ทองสัมฤทธิ์ หรือ ทองบรอนซ์ ก็เรียก, โบราณเขียนว่า สำริด. (ส. สมฺฤทฺธิ; ป. สมิทฺธิ).
• สิ้นฤทธิ์    ก. หมดฤทธิ์ เช่น เสือโคร่งพอถูกยิงด้วยลูกดอกยาสลบก็สิ้นฤทธิ์, หมดพยศ เช่น เด็กทำฤทธิ์ไม่ยอมกินข้าว พอหิวก็สิ้นฤทธิ์ จึงยอมกินแต่โดยดี.
• สุดฤทธิ์    adv. อย่างเต็มกำลังความสามารถ , , , ชื่อพ้อง: สุดฤทธิ์สุดเดช, สุดกำลัง, สุดแรง, สุดเหวี่ยง ตัวอย่างการใช้: เขาต่อสู้สุดฤทธิ์กับเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะเขาไม่ใช่คนผิด