ลำพองใจ คือ

• v.
  พอใจตนเองจนเกินประมาณ
  ชื่อพ้อง: หึกเหิม, ลำพอง คำตรงข้าม: ห่อเหี่ยวใจ
  ตัวอย่างการใช้: เขาลำพองใจว่าไม่มีใครสู้เขาได้

• ลำ     ๑ น. ตัวของคน สัตว์ หรือสิ่งต่าง ๆ ไม่นับส่วนที่เป็นแขนขาหรือกิ่งก้าน เช่น ลำตัว ลำต้น, เรียกสิ่งที่ยาวกลมหรือมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น
• ลำพอง     ว. ฮึกห้าว, แสดงอาการหยิ่งยโส, เช่น ทำลำพอง ใจลำพอง.
• พอ     ว. เท่าที่ต้องการ, ควรแก่ความต้องการ, เต็มเท่าที่จำเป็น, เต็มตามต้องการ, เช่น ในการเดินทางจะต้องเตรียมเงินไปเท่าไรจึงจะพอ; เหมาะ, เพียงทำได้, ควร;
• พอง     ก. อาการที่โป่งหรือฟูขึ้นมาเพราะมีอากาศหรือน้ำเป็นต้นอยู่ภายใน เช่น ลูกโป่งพองลม ถูกน้ำร้อนลวกหนังพอง เหยียบไฟเท้าพอง, ทำให้โป่ง ฟู หรือตั้งขึ้น
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ใจ     น. สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด
• การลำพอง    การพองตัว การพองลม การสูงขึ้นอย่างผิดปกติ
• ทำให้ลำพอง    ทำให้พอง ทำให้ราคาของสูงขึ้น ทำให้เงินเฟ้อ พองลม
• กะลำพอ    น. ต้นหลุมพอ เช่น โพกพายโพกะลำพอ. (ประชุมเชิญขวัญ). (ดู หลุมพอ).
• ลําพองใจ    ลําพอง หึกเหิม ชะล่าใจ ย่ามใจ เหิมใจ ได้ใจ
• กำพอง    น. ชื่อตัวไม้อันบนที่เป็นราวลูกกรงเรือนหรือเกวียน, กระพอง ก็เรียก.
• ดำพอง    (แบบ; กลอน; แผลงมาจาก ตะพอง) น. ส่วนที่นูนเป็น ๒ แง่อยู่เหนือหน้าผากช้าง เช่น พลอยผูกกระพัดรัดดำโพง. (ม. คำหลวง มหาราช).
• สนองให้พอใจได้    ชดเชยได้ ทำให้พอใจได้ พอใจได้ ใช้คืนได้
• ลำพู    น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sonneratia caseolaris Engl. ในวงศ์ Sonneratiaceae ขึ้นในที่น้ำกร่อย มีรากงอกขึ้นเหนือพื้นดิน.
• คำพูดที่ไม่จริงใจ    คนโว คำพูดโว นุ่นยัด เครื่องรอง

• ด้วยความยิ้มย่องลำพองใจ มนุษย์ได้กางเงื้อมือของพวกมนุษย์
• ในเวลาแบบนั้น ถ้ามีใครเห็นค่าของเธอ เธอก็คงจะลำพองใจเล็กน้อย
• แกคงจะเป็นไอ้โง่ที่ลำพองใจ เพียงเพราะเค้าลือกันว่าหล่อนเป็นตัวเก็ง สินะ ?
• อย่าลำพองใจว่าเธอเก่ง
• อดลำพองใจไม่ได้จริงๆ
• มีอะไรน่าลำพองใจเหรอ
• เขารู้ และลำพองใจมาก
• ฉันอดลำพองใจไม่ได้