ลิ้นตะกวด คือ
- (สำ) ว. ที่พูดจากลับกลอกเชื่อถือไม่ได้.
- ลิ ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
- ลิ้น น. อวัยวะที่อยู่ในปาก มีหน้าที่ ๑. กลั้วอาหารให้เข้ากันแล้วส่งลงในลำคอ ๒. ช่วยในการออกเสียง ๓. ให้รู้รส, ลิ้นสัตว์บางจำพวกเช่นจำพวกที่มีขน
- ิ้ พลิ้ว
- ตะ ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
- ตะกวด น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานชนิด Varanus bengalensis ในวงศ์ Varanidae ตัวสีน้ำตาลเหลือง ปากแหลม ลิ้นยาวแยกเป็น ๒ แฉก หางยาวใช้ฟาดเพื่อต่อสู้ป้องกันตัว
- กวด ก. ทำให้แน่น ให้ตึง หรือให้เขม็งยิ่งขึ้น เช่น กวดเชือก กวดตะปู, เร่งรัดให้ดียิ่งขึ้นหรือเพื่อให้ทัน เช่น กวดวิชา วิ่งกวด. น.
- ลิ้นจะกวด น. ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งใช้ทำยาได้. (พจน. ๒๔๙๓).
- ตะกั่วดำ แกรไฟต์
- ตะกั่วดํา กราไฟต์ แกรไฟต์
- จะกวด น. ตะกวด.
- กระกวด (โบ; กลอน) ว. สูงชัน, กรวด, กรกวด ก็ว่า เช่น อยู่จอมด้วยกรกวด กิ่งก้านรวดรยงงามอยู่น้นน. (ม. คำหลวง มัทรี).
- ประกวด ก. แข่งขันเพื่อเลือกเฟ้นเอาดี โดยมีการตัดสิน เช่น ประกวดนางงาม ประกวดบทความ.
- รุ่นตะกอ ว. เริ่มแตกเนื้อหนุ่ม.
- ลูกตะกั่ว (ปาก) น. ลูกปืน, กระสุนปืน.
- วงศ์ตะกูล กลุ่มคน ครอบครัว ญาติ ญาติพี่น้อง ญาติเกี่ยวดอง พ้อง วงศ์ เครือญาติ เผ่า เผ่าพันธุ์
มือถือ