ลูกคํา คือ

• ศัพท์ตาม
  ศัพท์ย่อย

• ลูก     น. ผู้มีกำเนิดจากพ่อแม่ หรือโดยปริยายถือว่ามีฐานะเสมือนลูก, คำที่พ่อแม่เรียกลูกของตนโดยตรง
• กค     กระทรวงการคลัง
• คํา     ชื่อ ศัพท์ คํารวมเสียง คําพูด คํากล่าว ถ้อยคํา วจี วาจา เสียงพูด
• ลูกค้า    น. ผู้ซื้อ เช่น ผู้ขายปลีกเป็นลูกค้าของผู้ขายส่ง, ผู้อุดหนุนในเชิงธุรกิจ เช่น ลูกค้าของธนาคาร.
• ลูกค้า adj    ช่วงแท่นพิมพ์ บุคคลหรือบริษัทที่ติดต่อกัน ผู้ติดต่อกันทางจดหมาย ผู้ทำธุรกิจการพิมพ์ ผู้ส่งจดหมาย สิ่งตรงกัน
• ลูกค้าประจํา    ขาประจํา
• ลูกคู่    น. คนร้องรับต้นเสียง เช่น ลูกคู่ละครร้อง ลูกคู่ละครรำ, คนร้องรับพ่อเพลงแม่เพลง เช่น ลูกคู่เพลงฉ่อย ลูกคู่ระบำชาวไร่, โดยปริยายหมายถึงผู้สนับสนุน เช่น พอนายพูด ลูกน้องก็รับเป็นลูกคู่.
• เก็บสินค้าไว้ให้ลูกค้า    สํารองสินค้าไว้ให้
• ลูกผีลูกคน    (สำ) ว. หวังเป็นที่แน่นอนยังไม่ได้, มักใช้ในกรณีสำคัญ ๆ เช่น เด็กที่เกิดใหม่จะรอดหรือไม่ ยังเป็นลูกผีลูกคนอยู่ การสอบไล่ครั้งนี้ ยังเป็นลูกผีลูกคนอยู่.
• ลูกครึ่ง    น. ลูกที่เกิดจากพ่อแม่ที่เป็นคนต่างชาติกัน, ครึ่งชาติ ก็ว่า.
• ลูกคลัก    น. ท่อนไม้สั้น ๆ เอาเชือกผูกกลางสำหรับขัดแร้วเป็นต้น หรือใส่ในโอ่งในไหแล้วเอาเชือกผูกกับไม้คานหามไป.
• ลูกคลื่น    ว. มีลักษณะสูง ๆ ต่ำ ๆ เป็นลอนอย่างคลื่น เช่น ถนนสายนี้เป็นลูกคลื่น.
• ลูกคอ    น. เสียงเอื้อนหรือเสียงครวญในเวลาร้องเพลงเป็นต้น.
• ลูกคอก    น. ลูกวัวหรือควายที่เกิดจากแม่ที่เลี้ยงไว้ในคอก.
• ลูกคัน    น. ดินที่พูนขึ้นเป็นคันตามท้องนาสำหรับขังน้ำไว้, คันนา หรือ หัวคันนา ก็เรียก.