ลูกตอด คือ
- น. การบรรเลงที่ทำเสียงกระตุกสั้น ๆ สลับจังหวะทำนองเพลง.
- ลูก น. ผู้มีกำเนิดจากพ่อแม่ หรือโดยปริยายถือว่ามีฐานะเสมือนลูก, คำที่พ่อแม่เรียกลูกของตนโดยตรง
- ตอ น. โคนของต้นไม้ที่ลำต้นถูกตัดหรือหักลงแล้ว, สิ่งบางอย่างเช่นเสาหรือหลักที่ปักไว้หรือที่ยังเหลืออยู่แต่โคนเมื่อบางส่วนถูกตัด หัก หรือกร่อนไป,
- ตอด ๑ ก. เอาปากงับกัดทึ้งโดยเร็วอย่างปลาตอด, โดยปริยายหมายถึงอาการเหน็บแนม เช่น พูดตอดเล็กตอดน้อย. ๒ ( กลอน ) น. ต้นสลอด. ๓ น.
- อด ก. กลั้น เช่น เหลืออด, งดเว้น เช่น อดฝิ่น อดอาหาร; ไม่ได้, ไม่สมหวัง, เช่น อดรับรางวัล อดดู; ไม่มีอะไรกิน เช่น อดอยู่ทั้งวัน. ว. ทน เช่น
- เฮกตอร์ แบร์ลิออส หลุยส์ เฮกตอร์ แบร์ลิออส แบร์ลิออส
- หลุยส์ เฮกตอร์ แบร์ลิออส เฮกตอร์ แบร์ลิออส แบร์ลิออส
- จักตอก ก. เอาคมมีดผ่าไม้ไผ่ให้เป็นเส้นแบนบาง สำหรับใช้ผูกมัดหรือสานสิ่งต่าง ๆ.
- หลักตอ น. อุปสรรคขัดขวาง.
- อดุล อะดุน, อะดุนละยะ-, อะดุน ว. ชั่งไม่ได้, ไม่มีอะไรเปรียบ, ไม่มีอะไรเท่า. (ป., ส. อตุล, อตุลฺย).
- ตอดต่อ น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
- ต้นตอด ตอด ต้นสลอด
- ตอกตรา กดตรา ตีตรา ประทับ ประทับตรา
- ตอกตะปู ตรึงด้วยตะปู ตรึงไว้ ยึดด้วยตะปู
- ตอกติดกับ ตอกตะปูกับ ทําให้ติดกับ ผูกติดกับ
- ตีลูกตัด ตีให้หมุน
มือถือ