วรัญญู คือ

• วะรันยู
  น. “ผู้ตรัสรู้ธรรมอันประเสริฐ” คือ พระพุทธเจ้า. (ป.).

• วร     วะระ-, วอระ- น. พร; ของขวัญ. ว. ยอดเยี่ยม, ประเสริฐ, เลิศ. ( ป. , ส. ).
• วิญญาณชั่วร้าย    วิญญาณชั่ว วิญญาณร้าย
• ผู้ตายที่มีวิญญาณขึ้นสวรรค์    ฑูตสวรรค์ ผู้ที่น่ารัก เทพธิดา เทพเจ้าที่เฝ้ารักษา
• วร-    วะระ-, วอระ- น. พร; ของขวัญ. ว. ยอดเยี่ยม, ประเสริฐ, เลิศ. (ป., ส.).
• ไฟกะพริบให้สัญญาณว่าจะเลี้ยวรถ    ตะเกียงสัญญาณ ผู้กะพริบตา ผู้ปิดตาม้า เครื่องปิดตาม้า
• กตัญญู    กะตัน- น. (ผู้) รู้อุปการะที่ท่านทำให้, (ผู้) รู้คุณท่าน, เป็นคำคู่กันกับ กตเวที. [ป. กต ว่า (อุปการคุณ) ที่ท่านทำแล้ว + ญู ว่า ผู้รู้].
• ญญ่าย    (แบบ) ว. แตกจากหมู่, กระจัดกระจาย, ในคำว่า หนีญญ่ายพ่ายจแจ้น. (จารึกสยาม).
• ธัญญ    ทัน, ทันยะ- น. ข้าวเปลือก. (ป. ธญฺ; ส. ธานฺย).
• วทัญญู    (แบบ) ว. เอื้อเฟื้อ, เผื่อแผ่; ใจดี, ใจบุญ. (ป.).
• วิญญู    น. ผู้รู้แจ้ง, นักปราชญ์. (ป.; ส. วิชฺ).
• สัญญี    ว. มีความหมายรู้ได้, มีความรู้สึก, มีความระลึก, มีความจำได้. (ป.).
• สุญญ    สุน, สุนยะ- ว. ว่างเปล่า. (ป. สุญฺ; ส. ศูนฺย).
• สุญญ-    สุน, สุนยะ- ว. ว่างเปล่า. (ป. สุญฺ; ส. ศูนฺย).
• อวิญญู    ว. โง่, ไม่มีความรู้. (ป.).
• อสัญญี    ว. ไม่มีสัญญา, หมดความรู้สึก, สลบ. (ป.).

• ธนพร โอวาทวรวรัญญู