วรุตมะ คือ

• วะรุดดม, วะรุดตะมะ, วะโรดม, วะโรดตะมะ
  ว. ประเสริฐสุด. (ป. วร + อุตฺตม).

• วร     วะระ-, วอระ- น. พร; ของขวัญ. ว. ยอดเยี่ยม, ประเสริฐ, เลิศ. ( ป. , ส. ).
• รุ     ก. ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.
• รุต     น. เสียง, เสียงร้อง, เสียงสัตว์. ( ป. , ส. ).
• ตม     ตะมะ- น. ความมืด, ความเศร้าหมอง, ความเขลา. ( ป. ; ส. ตมสฺ). ๒ น. ดินเปียกที่เหนียวกว่าเลน.
• มะ     ๑ คำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้. ๒ น. นาย (ใช้นำหน้าชื่อคน). ( ต. ).
• อุตตมะ    อุดดม, อุดตะมะ- ว. สูงสุด, ยิ่ง, เลิศ, มากมาย, บริบูรณ์. (ป., ส. อุตฺตม).
• มหาตมะ    มะหาดตะมะ ว. ผู้มีอิทธิฤทธิ์, ผู้มีใจสูง. (ส.).
• วโรตมะ    วะรุดดม, วะรุดตะมะ, วะโรดม, วะโรดตะมะ ว. ประเสริฐสุด. (ป. วร + อุตฺตม).
• มหาตมะคานธี    คานธี
• ตม-    ๑ ตะมะ- น. ความมืด, ความเศร้าหมอง, ความเขลา. (ป.; ส. ตมสฺ).
• ตม.    กองตรวจคนเข้าเมือง
• ขาวราวกับหิมะ    ขาวมาก
• ตมูก    ตะหฺมูก (ปาก) น. จมูก.
• สัตม    ว. ที่ ๗. (ป. สตฺตม).
• สัตม-    ว. ที่ ๗. (ป. สตฺตม).