วสุธา คือ

• น. แผ่นดิน, พื้นดิน. (ป., ส.).

• วสุ     น. ทรัพย์, สมบัติ; ชื่อเทวดาหมู่หนึ่งมี ๘ องค์ด้วยกัน เป็นบริวารของพระอินทร์. ( ป. , ส. ).
• สุ     ๑ ก. ซักสบงจีวรวิธีหนึ่งโดยใช้น้ำร้อนหรือมะกรูดมะนาวเป็นต้น, มักใช้ว่า ซักสุ. ๒ ว. เสีย แต่ยังไม่เน่า (มักใช้แก่แตงโม) เช่น แตงโมใบนี้สุแล้ว
• สุธา     ๑ น. น้ำอมฤต, อาหารทิพย์. ๒ น. ปูนขาว; เครื่องโบกและทา. ( ป. , ส. ).
• วสี    น. ผู้ชำนะตนเอง, ผู้สำรวมอินทรีย์, ผู้ตัดกิเลสได้ดังใจ; ผู้ชำนาญ. (ป.).
• ทิวส    ทิวะสะ (แบบ) น. วัน. (ป., ส.).
• ทิวส-    ทิวะสะ (แบบ) น. วัน. (ป., ส.).
• ปวส.    ประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง
• ฟิวส์    น. อุปกรณ์ไฟฟ้าชนิดหนึ่ง ลักษณะเป็นโลหะเจือที่มีขีดหลอมตัวต่ำ เช่น โลหะดีบุกเจือตะกั่ว ใช้ต่อเข้ากับวงจรไฟฟ้าเพื่อป้องกันมิให้กระแสไฟฟ้าที่มีขนาดเกินกำหนดเคลื่อนที่เข้าวงจรไฟฟ้าได้. (อ. fuse).
• มิวส์    เทพีมิวส์
• วสลี    วะสะ- น. หญิงชั่ว, หญิงต่ำช้า. (ป.; ส. วฺฤษลิ).
• วสะ    น. อำนาจ, กำลัง; ความตั้งใจ, ความปรารถนา. (ป.; ส. วศ).
• วสันต    วะสันตะ-, วะสัน น. ฤดูใบไม้ผลิในคำว่า ฤดูวสันต์, วสันตฤดู ก็ว่า. (ป., ส.).
• วสันต-    วะสันตะ-, วะสัน น. ฤดูใบไม้ผลิในคำว่า ฤดูวสันต์, วสันตฤดู ก็ว่า. (ป., ส.).
• วสันต์    วะสันตะ-, วะสัน น. ฤดูใบไม้ผลิในคำว่า ฤดูวสันต์, วสันตฤดู ก็ว่า. (ป., ส.).
• วสา    น. มันเหลว; ไข, น้ำมัน. (ป., ส.).