วัตนะ คือ

• วัดตะนะ
  น. ความเป็นไป, ความเป็นอยู่. (ป. วตฺตน; ส. วรฺตน).

• วัต     น. วตะ, พรต, ข้อปฏิบัติ; ความประพฤติ. ( ป. วตฺต; ส. วฺฤตฺต).
• ตน     น. ตัว (ตัวคน) เช่น ตนเป็นที่พึ่งของตน; ลักษณนามใช้เรียกเทวดา ยักษ์ หรือพวกกายสิทธิ์ เป็นต้น เช่น ยักษ์ตนหนึ่ง เทวดา ๒ ตน.
• นะ     ๑ ว. คำประกอบท้ายคำอื่น บอกความเป็นเชิงอ้อนวอน บังคับตกลง หรือเน้นให้หนักแน่น เป็นต้น เช่น อยู่นะ ไปละนะ. ๒ น.
• รตนะ    ระตะ- น. รัตน์. (ป.; ส. รตฺน).
• รัตนะ    รัดตะนะ-, รัด, รัดตะ- น. แก้วที่ถือว่ามีค่ายิ่ง เช่น อิตถีรัตนะ คือ นางแก้ว หัตถิรัตนะ คือ ช้างแก้ว; คน สัตว์ หรือสิ่งของที่ถือว่าวิเศษและมีค่ามาก เช่น รัตนะ ๗ ของพระเจ้าจักรพรรดิ ได้แก่ ๑. จักรรัต
• อายตนะ    -ยะตะนะ น. เครื่องรู้และสิ่งที่รู้ เช่น ตาเป็นเครื่องรู้ รูปเป็นสิ่งที่รู้, ในพระพุทธศาสนาหมายถึง จักษุ โสต ฆาน ชิวหา กาย ใจ เรียกว่า อายตนะภายใน เป็นเครื่องติดต่อกับอายตนะภายนอก คือ รูป เสียง กลิ่น
• ราชายตนะ    น. ไม้เกด. (ป., ส.).
• อาฆาตนะ    -ตะนะ น. การฆ่า, การตี; สถานที่ฆ่าคน. (ป., ส.).
• นิวัตน์    -วัด (แบบ) ก. กลับ. (ป. นิวตฺต, นิวตฺตน).
• วิตนีย์    เอลี วิตนีย์
• วัญจนะ    วันจะนะ (แบบ) น. การหลอกลวง, การปลอม, การคดโกง; เครื่องลวง, เครื่องหลอก, ของไม่จริง. (ป., ส.).
• วัฒนะ    วัดทะนะ- น. ความเจริญ, ความงอกงาม. (ป. วฑฺฒน).
• วัสนะ    วัดสะนะ (แบบ) น. ฝนตก. (ป. วสฺสน; ส. วรฺษณ).
• วิฆนะ    วิคะ- น. การขัดขวาง, เครื่องขัดขวาง, อุปสรรค, ความขัดข้อง. (ส.).
• วิธูปนะ    -ทูปะนะ น. พัด. (ป., ส.).