วัปปะ คือ

• วับปะ-
  น. การหว่านพืช เช่น พิธีวัปปมงคล; ฝั่งน้ำ. (ป. วป ว่า ผู้หว่านพืช; ส. วปฺร ว่า ฝั่งน้ำ ทุ่งที่หว่านพืชไว้ ทุ่ง).

• วัปป     วับปะ- น. การหว่านพืช เช่น พิธีวัปปมงคล; ฝั่งน้ำ. ( ป. วป ว่า ผู้หว่านพืช; ส. วปฺร ว่า ฝั่งน้ำ ทุ่งที่หว่านพืชไว้ ทุ่ง).
• ปะ     ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
• สังกัปปะ    น. ความดำริ. (ป.).
• สัปปะ    สับ- น. งู. (ป.; ส. สรฺป).
• สิปปะ    น. ศิลปะ. (ป.; ส. ศิลฺป).
• อัปปะ    อับ- ว. เล็ก, น้อย. (ป.; ส. อลฺป).
• วัปป-    วับปะ- น. การหว่านพืช เช่น พิธีวัปปมงคล; ฝั่งน้ำ. (ป. วป ว่า ผู้หว่านพืช; ส. วปฺร ว่า ฝั่งน้ำ ทุ่งที่หว่านพืชไว้ ทุ่ง).
• พินทุกัปปะ    น. การทำพินทุ คือ เขียนรูปวงที่มุมจีวรตามวินัยบัญญัติ. (ป. พินฺทุกปฺป).
• โอตตัปปะ    โอด- น. ความเกรงกลัวบาป, มักใช้เข้าคู่กับคำ หิริ เป็น หิริโอตตัปปะ. (ป.).
• มิจฉาสังกัปปะ    น. ความดำริในทางที่ผิด. (ป.).
• สัมมาสังกัปปะ    น. ความดำริในทางที่ชอบ. (ป.).
• หิริโอตตัปปะ    หิหฺริโอดตับปะ น. ความละอายบาปและความเกรงกลัวบาป, ความละอายใจ. (ป.).
• หิริโอตัปปะ    การสะกดกลั้น
• ขี้ปะติ๋ว    ว. เล็กน้อย, ไม่สำคัญ.
• วันโยม กิปปูร์    วันแห่งความปรานี

• สุดยอดวัปปะเมซิที่สามารถหาทานได้ที่เมืองไอสุวากามัตสุ !
• ของขึ้นชื่อของไอสุที่ทำใส่กล่องไม้งอมะเกะวัปปะแห่งหมู่บ้านฮิโนะเอะมะตะ