วากรา คือ

• วากกะรา
  (แบบ) น. ตาข่าย; บ่วง, เครื่องดักสัตว์. (ป.; ส. วาคุรา).

• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาก     วากะ- น. เปลือกไม้, ป่าน, ปอ. ( ป. ; ส. วลฺก). ๑ ว. เปล่า, หาย, ว้าเหว่, เช่น ใจวาก.
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ความเชี่ยวกราก    กระแสน้ำเชี่ยว การไหลพุ่ง ฝนตกหนัก
• กราก    กฺราก ก. ตรงเข้าไปโดยเร็ว เช่น กรากเข้าไป. ว. รวดเร็ว เช่น น้ำไหลเชี่ยวกราก; เรียกสิ่งที่หุงหรือนึ่งสวยมากเกินไปว่า สวยกราก เช่น ข้าวสวยกราก ถั่วสวยกราก, แข็งอย่างผ้าลายที่ยังไม่ได้ซักหรือผ้าที่ลงแป
• นรากร    น. คน, หมู่คน.
• รกราก    น. ภูมิลำเนาเดิม, บ้านเกิด, หลักแหล่ง, เช่น คุณมีรกรากอยู่ที่ไหน; เชื้อสาย.
• ปากราก    ปากราก น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
• ทิวากร    น. พระอาทิตย์; (กลอน) กลางวัน เช่น ราตรีปักษีเข้าแนบนอน ทิวากรเราแนบประจำนาง. (กากี). (ป.).
• กรุงปราก    เมืองหลวงประเทศเช็ก
• กล้ํากราย    ล่วงล้ํา เข้ามา ใกล้เข้ามา กราย เฉียด เฉียดกราย บุกรุก รุกราน
• งอกราก    รากงอก หยั่งราก
• บรากรม    บะรากฺรม (แบบ) น. ความเพียร, ความบากบั่น, ความพยายาม, ความแข็งขัน, ความก้าวไปเพื่อคุณในเบื้องหน้า. (ส. ปฺรากรฺม; ป. ปรกฺกม).
• ปรากรม    ปะรากฺรม น. ความเพียร, ความบากบั่น. (ส.).