วาจาไพเราะ คือ

• คําหวาน
  ถ้อยคําไพเราะ
  มธุรพจน์

• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาจา     น. ถ้อยคำ, คำกล่าว, คำพูด, เช่น วาจาสุภาพ วาจาอ่อนหวาน วาจาสัตย์. ( ป. , ส. ).
• จา     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• ไพ     ( โบ ) น. มาตราเงินตามวิธีประเพณี ๒ อัฐ เท่ากับ ๑ ไพ.
• ไพเราะ     ว. เพราะ, เสนาะ, น่าฟัง. ( แผลงมาจาก พิเราะ).
• เรา     ก. เคาะหรือต่อยริมออกทีละน้อยเพื่อให้ได้รูปตามต้องการ เช่น เอาไม้เราะตาตุ่ม เวลาเดินลงส้น เราะกระเบื้อง เราะปากขวด, กะเทาะให้แตกออกจากกัน เช่น
• เราะ     ๑ น. ไม้ไผ่เป็นต้นเหลาเป็นซี่กลม ๆ ถักให้ติดกันเป็นผืน สำหรับล้อมปลา. ๒ ก. เคาะหรือต่อยริมออกทีละน้อยเพื่อให้ได้รูปตามต้องการ เช่น
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• พูดจาไพเราะ    ปากหวาน พูดจาน่าฟัง
• คําไพเราะ    คําหวาน
• อย่างพูดจาไพเราะ    อย่างปากหวาน
• ถ้อยคําไพเราะ    คําหวาน มธุรพจน์ วาจาไพเราะ
• ความไพเราะ    ความหวาน มธุร มธุระ ความเพราะ ความไพเราะเพราะพริ้ง ความไพเราะเสนาะหู
• ไพเราะขึ้น    กลมกล่อมขึ้น ขจัดกลิ่น ทำให้นิ่ม ทำให้หอม ทำให้อ่อน ทำให้เป็นกรดน้อยลง นิ่มนวลขึ้น บรรเทา หวานขึ้น หอมขึ้น เพิ่มคุณค่า เพิ่มเงินเดิมพัน
• ไม่ไพเราะ    ตะปุ่มตะป่ำ มีก้อนหินมาก มีผิวขรุขระ มีพายุ แสบแก้วหู